Zalimsin İnsanoğlu

Son günlerde Dünya'da ve ülkemizde öyle olaylar yaşıyoruz ki isyan etmemek elde değil. Adeta içim acıyor, nefes alamıyorum.

Gazze'de çocuklar, siviller katlediliyor, okullar, hastaneler vuruluyor. Şeriatın olduğu ülkelerde çocuk yaşta kadınlar satılıyor, tecavüze uğruyor. Ülkemizde, Narin olayında kuran kursunda çocuğa yapılanları örtbas edip, kuran kursu yöneticisi ve muhtar olan amcaya dikkat çekerek, kuran kursunu gündemden uzak tutma sözkonusu.. Zaten bu konuya yayın yasağı getirilerek, malumun ilanı yapılmış oldu.

Öte yandan tarikatların parmağının da olduğu düşünülen ve kutlu dava için yapılan "Hayvanları Katliam Yasası"ndan bu yana, eziyet edilen, zehirlenen kedi ve köpekler, bir çocuk tarafından ailesinin gözü önünde canlı canlı kesilerek öldürülen kedi yavrusu, site güvenlik görevlisinin kediyi tekmeleme görüntüleri, depremde Çınar'ı göçükten çıkaran ve çocukla fotoğrafı olan Alex adlı mahallenin köpeğinin zehirlenerek öldürülmesi, eleştiri yaptığı için hapse atılan Dilruba.. Öldürülen birçok kadın ve taksici, adli yıl başlama gününde dövülen savcı.. Bir şiddet sarmalı içinde dönüp duruyoruz.

Bunların hepsi çürüyen bir Dünyanın ve özellikle de çürüyen Türkiye'nin sonuçları olarak "örgütlü kötülük" değil de nedir? İnsanımız her an birbirine bağırmaya hazır.

İnsanın eğitiminde ilk 7 yıl çok önemlidir. Bunun da çoğu aile içinde olur. ABD'de yapılan uzun soluklu bir araştırma, çocukluğunda hayvanlara zarar verenlerin, ileriki yaşlarda genellikle cinayet, yaralama gibi suçlar işlediğini kanıtladı. Bugün gücünün yettiği yavru kediyi canlı canlı kesen çocuk, yarın ne yapmaz?

F. Nietzsche; "En zalim hayvan insandır" diyor. İyileri ayırıyorum elbette.

Gerçek insan iyiliği, karşısında güçsüz bir canlı varsa, ortaya çıkabilir. İnsanın gerçek ahlaki ve temel sınavı, onun merhametine bırakılmış olan hayvanlara ve kendinden zayıf olan kişilere davranışında gizlidir. İnsanlık bu sınavda büyük bir yenilgi yaşamıştır ve öteki yenilgilerin kaynağı da budur.

Merhamet acımak değil, acıtmamaktır.

Goethe; "Dünya hassas kalpler için bir cehennemdir" diyor.

Cehennemi andıran bu şiddet sarmalı ve çürümüşlükten bir an önce kurtulmak, ancak yaşam boyu eğitimle mümkün olabilir.