Amerikan CSIS'nin "Rusya'nın Ukrayna'yı Olası İşgali" başlıklı Raporu'nun detayları

BURSA ARENA / Haber Merkezi

CSIS merkezinin hazırladığı “Russia’s Possible Invasion of Ukraine” (Rusya’nın Ukrayna’yı Olası İşgali) başlıklı rapor, Rusya’nın olası saldırısına karşı Ukrayna’da hedef alacağı yerler ve muhtemel işgal hamlelerine ışık tutuyor. Söz konusu raporun tam metnini QHA Türkçeye aktardı.

Amerika Birleşik Devletleri (ABD) merkezli düşünce kuruluşu Center for Strategic & International Studies (Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi-CSIS) tarafından 13 Ocak 2022’de hazırlanan “Russia’s Possible Invasion of Ukraine” (Rusya’nın Ukrayna’yı Olası İşgali) başlıklı rapor, Rusya’nın olası saldırısına karşı Ukrayna’da hedef alacağı yerler ve muhtemel işgal hamlelerine ışık tutuyor.

CSIS’in Kıdemli Başkan Yardımcısı ve Ulusötesi Tehditler Programı Direktörü Seth G. Jones ile ABD Merkezi İstihbarat Teşkilatı’nda (CIA) milis harekat subayı olarak 31 yıllık bir kariyerin ardından kısa süre önce emekli olan Philip G. Wasielewski’nin birlikte kaleme aldıkları rapora göre barış görüşmeleri başarısız olursa, Rus ordusunun kuzey, orta ve güney işgal yolları üzerinden Ukrayna’ya ilerlemek için birkaç seçeneği bulunuyor. Bununla birlikte Rusya’nın Ukrayna topraklarını ele geçirme ve elde tutma girişiminin kolay olmayacağı, hava, şehir muharebesi, komuta ve kontrol, lojistik, ayrıca Rus birliklerinin ve Ukrayna nüfusunun morallerinden kaynaklanan zorluklardan etkilenebileceği tahmin ediliyor. Raporda özetle Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupalı müttefikleri ile ortaklarının, Ukrayna’ya yardım etmek ve NATO’nun doğu kanadı boyunca savunmayı desteklemek için acil ekonomik, diplomatik, askeri, istihbarat ve insani adımlar atarak bir işgale hazırlıklı olması vurgulanıyor.

Söz konusu raporun tam metninin Türkçe çevirisi şöyle:

“RUSYA ÖNCEDEN KONUMLANMIŞ KUVVETLERİNİ UKRAYNA’YA SEVK EDEBİLİR!”

Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, Rusya-Ukrayna sınırına yakın büyük bir askeri yığınak ve saldırgan bir dille Ukrayna’yı işgal tehdidinde bulunmaya devam ediyor. Rusya’nın ana muharebe tankları, kundağı motorlu obüsler, piyade savaş araçları, çoklu fırlatma roket sistemleri, İskender kısa menzilli balistik füze sistemleri görsel 1a ve 1b de (görülüyor.) Putin bu yığınağı, Ukrayna’nın tarihsel olarak Rusya’nın bir parçası olduğu ve Kıyiv’in Rus (hattına) geri dönmesi gerektiği gibi açık sözlü bir dille tamamladı. Rusya’nın tehdidi en az iki nedenden dolayı özellikle endişe verici. Birincisi, Rusya önceden konumlanmış kuvvetlerini hızlı bir şekilde Ukrayna’ya sevk edebilir. Tamamen taahhüt edilirse, Rus ordusu Ukrayna ordusundan önemli ölçüde daha güçlü ve daha yeteneklidir ve ABD ve diğer NATO ülkeleri, bir Rus işgalini püskürtmek için kuvvetlerini Ukrayna’ya göndermeyeceklerini açıkça belirttiler. Diplomatlar bir anlaşmaya varsa bile Putin, Ukrayna’daki savaşı yukarı ve aşağı çevirmeye ve savaşı genişletmekle tehdit ederek Rus tehdidini kalıcı hale getirmeye istekli olduğunu gösterdi. İkincisi, bir işgal, uluslararası siyasette önemli bir değişikliği işaret edecek ve Rusya’nın Finlandiya ve Baltık devletleriyle olan sınırları boyunca başlayan ve Doğu Avrupa, Orta Doğu, Orta ve Güney Asya üzerinden güneye doğru ilerleyen ve son olarak da Çin’in güney kanadı boyunca Doğu Asya’ya (uzanan) yeni bir “Demir Perde” yaratacaktır.

Sonuç olarak, Rusya’nın Ukrayna’yı nasıl işgal edebileceğini, belirli siyasi hedeflerin bir işgal planını nasıl etkileyebileceğini, bir işgalin karşılaşabileceği zorlukları ve ABD ile Avrupalı ortaklarının hangi seçeneklere yanıt vermesi gerektiğini anlamak önemlidir. Bu dinamikleri anlamaya yardımcı olmak için bu özet birkaç soru soruyor. Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in hedefleri neler? Rusya’nın hangi askeri seçenekleri var ve (olası) bir işgal nasıl görünüyor? Amerika Birleşik Devletleri ve müttefikleri ve ortakları nasıl tepki vermeli?

Özet iki ana argüman ortaya koyuyor. Birincisi, Rusya, Rus kontrolünü ve nüfuzunu yeniden sağlamak için Ukrayna’yı işgal etmeye karar verirse, Ukrayna topraklarını ele geçirmek için en az üç olası ilerleme ekseni vardır: kuzey saldırısı, muhtemelen Belarus üzerinden yaklaşarak Kıyiv çevresindeki Ukrayna savunmasını aşmaya çalışır; Ukrayna’nın batısına doğru ilerleyen merkezi bir taarruz; ve Orkapı (Perekop) kıstağı boyunca ilerleyen güneyden bir taarruz. İkincisi, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupalı ortakları bir Rus işgalini caydıramazlarsa, diplomatik, askeri, istihbarat ve diğer yollarla Ukrayna direnişini desteklemeliler. Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupalı ortakları Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmesine izin veremez. Batı’nın 2014’te Kırım’ı işgal ettiğinde ve ardından Doğu Ukrayna’da bir ayaklanma düzenlediğinde Moskova’yı yatıştırması, yalnızca Rus liderlerini cesaretlendirdi. Ek olarak, Rusya’nın Ukrayna’nın bir kısmını veya tamamını ilhak etmesi, Rus insan gücünü, endüstriyel kapasitesini ve doğal kaynaklarını, onu küresel bir tehdit haline getirebilecek bir düzeye çıkaracaktır. ABD ve Avrupa bu hatayı bir daha yapamaz.

Bu özetin geri kalanı üç ana bölüme ayrılmıştır. İlk olarak, Rus siyasi hedefleri inceleniyor. İkinci bölüm, Rus askeri seçeneklerini analiz ediyor. Üçüncüsü ise Amerika Birleşik Devletleri ve müttefikleri ve ortakları için mevcut seçenekleri araştırıyor.

Görsel1a: Yelnya, Rusya yakınlarındaki Rus Askeri Yığınağı

Görsel 1b: Yelnya, Rusya yakınlarındaki Rus Askeri Yığınağının Yakın Çekimi

RUSYA’NIN SİYASİ HEDEFLERİ

Kremlin söylediklerini istiyor: NATO genişlemesine bir son, önceki genişlemenin geri alınması, Amerikan nükleer silahlarının Avrupa’dan kaldırılması ve bir Rus etki alanı. Ancak Putin daha azını kabul edebilir. Kremlin’in birincil hedefi, Belarus, Ukrayna ve Gürcistan’ın hiçbir zaman Moskova’nın kontrol ettiği ülkeler dışında bir askeri veya ekonomik bloğa ait olmayacağını ve Rusya’nın her üç devletin dış ve güvenlik politikasının nihai hakemi olacağını garanti etmektir. Özünde, bu çatışma, Sovyetler Birliği’nin çöküşünden 30 yıl sonra, eski etnik cumhuriyetlerin bağımsız, egemen devletler olarak yaşayıp yaşamayacakları veya Moskova’yı fiilen egemenleri olarak kabul etmeleri gerekip gerekmediği ile ilgilidir.

Görünüşte, Doğu Avrupa ve Güney Kafkasya’da münhasır bir etki alanı talebi, Rus güvenlik çıkarlarını karşılamaktadır. Kremlin, NATO’nun doğuya yayılmasını, Batı ile Sovyet sonrası uluslararası ilişkilerin, şimdi düzeltilmesi gereken ilk kabahati olarak tasvir etti. Gerçekler, alternatif yorumlar ve egemen ulusların eşit derecedeki güvenlik endişelerine rağmen, Moskova bu tür garantiler olmadan güvenlik çıkarlarını korumak için askeri güç kullanacağını iddia ediyor.

RUSYA’NIN ASKERİ SEÇENEKLERİ

Bu siyasi hedeflere dayanarak, Kremlin’in en az altı olası askeri seçeneği var:

1-Müzakereler başarılı olursa, ancak Doğu Ukrayna’daki Rus yanlısı isyancılara yardım etmeye devam ederse, kara kuvvetlerinden bazılarını – en azından geçici olarak – Ukrayna sınırından uzaklaştırmak,

2-Nizami Rus birliklerini tek taraflı “barış güçleri” olarak ayrılıkçı Donetsk ve Luhansk bölgelerine gönderme ve barış görüşmeleri başarıyla bitene ve Kıyiv, Minsk Anlaşmalarını uygulamayı kabul edene kadar askerleri geri çekmeyi reddetmek,

3-Bir pazarlık kozu olarak kullanmak veya bu yeni bölgeyi tamamen Rusya Federasyonu’na dahil etmek için Dinyeper Nehri kadar batıdaki Ukrayna topraklarını ele geçirmek. Bu seçenek Görsel 2a’da gösterilmektedir.

4-Dinyeper Nehri’ne kadar Ukrayna topraklarını ele geçirmek ve Rus topraklarını ayrılıkçı Transdinyester Cumhuriyeti’ne bağlayan ve Ukrayna’yı Karadeniz’e herhangi bir erişimden ayıran ek bir toprak kuşağına (Odessa’yı dahil edecek) el koymak. Kremlin, bu yeni toprakları Rusya’ya dahil edecek ve Ukrayna devletçiliğinin ekonomik olarak yaşayamaz kalmasını sağlayacaktır.

5-Kırım için tatlı su kaynaklarını güvence altına almak ve Ukrayna’nın denize erişimini engellemek için Rusya ve Transdinyester (Mariupol, Herson ve Odess dahil) arasında yalnızca bir toprak kuşağı ele geçirmek ve Kıyiv ile Harkiv üzerinde büyük bir çatışmadan kaçınmak. Bu seçenek Görsel 2b’de gösterilmektedir.

6-Tüm Ukrayna’yı ele geçirmek ve Beyaz Rusya ile birlikte Büyük, Küçük ve Beyaz Ruslardan (Ruslar, Ukraynalılar ve Beyaz Rusyalılar) oluşan yeni bir üçlü Slav birliğinin kurulduğunu duyurmak. Bu seçenek, Görsel 2a’da “birinci aşama” olarak gösterilen hamleleri içerir ve Görsel 2c, bu seçeneğin “ikinci aşamasını” göstermektedir.

Bu altı seçenekten ilk ikisi, önemli uluslararası yaptırımlara maruz kalma olasılığı en düşük olanıdır, ancak zorlayıcı yapıları nedeniyle NATO meselelerinde veya Minsk Anlaşmalarında bir ilerleme sağlama şansları sınırlıdır. Diğer tüm seçenekler, büyük uluslararası yaptırımlar ve ekonomik zorluklar getirir ve NATO’yu zayıflatma veya ABD’yi Avrupa güvenliğine yönelik taahhütlerinden ayırma hedefi (açısından) ters etki yapabilir.

Üçten altıya kadar olan seçenekler başka bir hedefe ulaşabilir: Liberal demokratik bir devlete doğru evrimi Kremlin’in güvenlik seçkinleri arasında önemli bir çekişme kaynağı haline gelen bağımsız bir Ukrayna’nın yok edilmesi. Üçüncü seçenek, Rusya’nın önemli miktarda Ukrayna topraklarını kontrol etmesini, ancak yine de ekonomik olarak yaşayabilir bir devlet olarak bırakmasını sağlayacaktır. Dördüncü seçenek, Ukrayna’yı yalnızca bir tarım kalıntısı olarak terk ediyor, ancak en milliyetçi bölgelerini işgal etmeyi engelliyor. Beşinci seçenek, Ukrayna’nın daha fazlasını serbest bırakır, ancak yine de denize erişimini keser ve daha az işgal maliyetine neden olur. Dört ve beşinci seçenekler – Tiraspol’den Mariupol’a uzanan bir arazi kuşağını ele geçirmek – bu işgal altındaki arazi için doğal bir sınır çizgisi olarak hizmet edebilecek doğu-batı yönünde uzanan hiçbir doğal özellik, nehir veya dağ silsilesi olmaması gerçeğiyle karmaşıklaşıyor. Bu bölge boyunca uzanan yeni sınır, sayısız tarla ve ormandan geçecek ve savunması zor olacaktır. Altıncı seçenek, tüm ülkeyi işgal etmek ve işgale aktif ve pasif bir şekilde yıllarca direnebilecek 41 milyonluk bir nüfusun asimilasyonu ile uğraşmak demektir. Nüfusu kontrol etmek ve NATO ülkeleriyle yeni sınırları yönetmek için hatırı sayılır büyüklükte bir işgal kuvveti gerekecek. (Bu görüşe göre) İşgal altındaki herhangi bir bölgedeki Ukraynalılar, Büyük Katerina, II. Aleksandr, Stalin ve Brejnev gibi hükümdarlar altında ulusun yaşadığı zorunlu Ruslaştırmayı bekleyebilirler.

OLASI İŞGAL NOKTALARI VE SALDIRI YÖNLERİ

Rus toplumunun Ukrayna ile bir çatışmaya yönelik ideolojik hazırlığı en az 2014’ten beri sürüyor ve Kremlin propagandası Ukrayna’yı proto-faşist, neo-Nazi bir devlet olarak gösteriyor. Temmuz 2021’de Başkan Putin’in halka açık bir mektubu, Rusların ve Ukraynalıların aynı insanlar olduğunu iddia etti ve Ukrayna yetkililerini geçmişini inkar ederek bağımsızlığı haklı çıkardıkları için kınadı. Rus ordusu, Başkan Putin’in makalesini askerleri için zorunlu okuma emri verdi. 2021 Ekim ayında, Rusya Güvenlik Konseyi başkan yardımcısı Dmitry Medvedev’in Kommersant gazetesinde, mevcut Ukrayna liderliğini aşırılıkçı, yozlaşmış ve yabancı kontrollü olarak meşrulaştırmak için antisemitik tonlar kullanan bir demeci yayımlandı.

Yerinde eylem için ideolojik bir temel ile, bir sonraki adım, Kremlin’in ürettiği Ukrayna imajıyla tutarlı bir savaş nedeni -savaş gerekçesi- yaratmaktır. Saldırı bahaneleri, güvenlik görüşmelerinin doğrudan bozulmasından(sonra) Mukden, Gleiwitz ve Mainila’daki provokasyonlara benzeyebilir, Japonya’nın Mançurya’yı işgali, Almanya’nın Polonya’yı işgali ve Sovyetler Birliği’nin Finlandiya’yı işgali gibi Rusya’ya saldırması için gerekçe sağlayan sahne yönetimli (sahte saldırı-false flagging) bir olaya kadar değişebilir. Bu nedenle, Savunma Bakanı Sergey Şoygu’nun Kremlin’in resmi internet sitesinde yer alan ve Amerikan paralı askerlerinin Ukrayna’da kimyasal silahlarla “provokasyon” hazırladığına dair tuhaf iddiası kaygı verici ve Kremlin’in hazırlayacağı türden bir “olay”ın habercisi olabilir.

Bir casus belli (savaş sebebi) olduğunda, Ukrayna’nın askeri komuta ve kontrol sistemlerini, kamu iletişimini ve elektrik şebekelerini bozmak için siber saldırılar muhtemelen artacaktır. Ardından, askeri operasyonlar muhtemelen Ukrayna’nın hava kuvvetleri ve hava savunma sistemlerine karşı hava ve füze saldırılarıyla başlayacak. Hava üstünlüğü bir kez sağlandıktan sonra, Rus kara kuvvetleri, daha ileri komuta ve kontrol yeteneklerini azaltmak ve bombalama, suikast ve sabotaj operasyonları düzenleyerek rezervlerin seferber edilmesini geciktirmek için özel operasyonlardan sonra ilerleyecek.

Ukrayna’ya yönelik bir Rus askeri işgalinin manevra planı, muhtemelen Kremlin’in yukarıdaki siyasi hedeflerden hangisini gerçekleştirmek istediğinden, savaşılacak toprakların ve şehirlerin coğrafyası ve lojistiğe yönelik ulaşım rotalarından etkilenecektir. Kremlin, üç, dört veya altıncı seçenekleri kullanmak istiyorsa ve öncelikle coğrafya ve lojistik dikkate alındığında, Dinyeper Nehri’nin doğusundaki Ukrayna topraklarını ele geçirmek için muhtemel üç ilerleme ekseni var, nehir ya ilerlemenin sınırı ya da daha büyük bir istilanın ilk adımı (atlama taşı) olarak görülüyor.

–Kuzey Rotası: Rusya, iki rota üzerinden Kıyiv’e doğru ilerleyebilir. İlki, Rusya’nın Novye Yurkovichi kentinden karayoluyla 150 mil (takribi 241 km) olacaktır; Ukrayna’nın Çernihiv ve Kıyiv şehirlerine. İkincisi, Rusya, Troebortnoe üzerinden 200 millik (takribi 321 km) bir taaruzda bulunacaktır; Ukrayna’nın Konotop, Nizhyn ve Kıyiv’e. Minsk karayolu ve demiryolu ağlarının kullanımına mümkün olursa, Rus ordusu Kıyiv çevresindeki Ukrayna savunmasını geride bırakabilir ve Mazur, Beyaz Rusya’dan Korosten’e ve Kıyiv’e 150 millik (takribi 241 km) bir ilerleme ekseni ile arkadan yaklaşabilir.

-Merkez Rotası: Rusya batıya doğru üç güzergah boyunca ilerleyebilir. İlki, Rusya’nın Belgorod kentinden geçen 200 millik (takribi 321 km) bir ekseni içerebilir; Ukrayna’nın Harkiv, Poltava ve Kremençuk’a. İkincisi, Donetsk üzerinden Zaporijya’ya 140 millik (takribi 225 km) bir taarruz ve muhtemelen Donetsk’ten Ukrayna’nın Dnipro kentine bir başka taarruz. Üçüncüsü, Rus kuvvetlerinin kıyı şeridi boyunca Mariupol, Berdyansk ve Kırım’ı Ukrayna’ya bağlayan Orkapı (Perekop) kıstağına doğru ilerlemesini kapsayabilir.

-Güney Rotası: Rusya, Herson’u ve Kırım’ın tatlı su kaynağını almak için Orkapı (Perekop) kıstağı boyunca ilerleyebilir ve aynı zamanda Azak Denizi kıyısı boyunca ilerleyen Rus kuvvetleriyle bağlantı kurmak için Melitopol çevresine doğru ilerleyebilir. Rusya beşinci seçeneğe girişecek olsaydı, bu, kıyı şeridi boyunca Mariupol ve Berdyansk’a yönelik taarruzla birlikte ana saldırı olurdu. Ancak, Azak Denizi kıyısı boyunca uzanan bir demiryolunun olmaması ve ana ilerleme yönü nedeniyle lojistik olarak sürdürülmesi en zor saldırı olacaktır.

Görsel 2 olası işgal yollarını vurgulamaktadır. Sahil hattı hariç tüm bu güzergahlar mevcut demiryolu hatlarına paraleldir. Rus ordusu lojistik kuvvetleri demiryollarından uzakta büyük ölçekli kara saldırıları için tasarlanmadığından bu çok önemlidir. Rusya’nın hedefleri Ukrayna’nın gelecekte denize erişimini engellemeyi içeriyorsa, Odessa’yı ele geçirmek zorunda kalacaktır. Bazıları bunun, doğudan yaklaşan mekanize kuvvetlerle bağlantılı olarak Odesa yakınlarına amfibi (çıkarma) ve hava indirme operasyonlarıyla gerçekleştirileceğini tahmin ediyor. Rusya tüm ülkeyi fethetmeyi planlıyorsa, kuvvetlerinin (liman tesisleri Rus lojistiğini kolaylaştıracak olan) Odesa’yı ele geçirmesi ve ayrıca tüm bölgeyi işgal etmek için daha batıda Ukrayna’nın Polonya, Slovakya, Macaristan, Romanya ve Moldova ile sınırlarına kadar savaşmak için 350 (takribi 563 km) ila 700 mil ( takribi 1 bin 126 km) daha çaprışmak ve Dinyeper Nehri’ni birkaç noktada geçmesi gerekecektir.

Görsel 2: Olası Rus İşgal Yolları

RUSYA’NIN BAŞARI BEKLENTİLERİ

Mekanize saldırılar her zaman saldırganların umduğu kadar hızlı değildir. Zırhlı kuvvetlerin tarihteki en hızlı hareketlerinden ikisi – Alman general Heinz Guderian’ın Ardenler’i vurması ve Mayıs 1940’ta Dunkirk’i ele geçirmesi ile ABD ve koalisyon güçlerinin 2003’te Kuveyt sınırından Bağdat’a ilerlemesi – her biri günde ortalama 20 mil (32 km) hızla ilerliyordu. Kısıtlı gün ışığı ile kış koşullarında belirli bir düşmana karşı hareket, bu ilerleme oranını önemli ölçüde azaltabilir.

Yeterli birlik, ateş gücü, lojistik, zaman ve ulusal iradenin yanı sıra hiçbir dış müdahale olmakısın Rus ordusu Kremlin’in siyasi hedeflerine ulaşana kadar ilerleyebilir. Rusya’nın ordusu, havada ve yerde Ukrayna ordusundan daha fazla. Rusya, Suriye’de kombine (kara ve hava eşgüdümülü olarak) silahlı operasyonlar yürütme konusunda geniş deneyim kazandı ve arazi de saldırgan mekanize savaşı destekliyor. Bununla birlikte, askeri başarının gerçek hesabı ancak bir silahlı çatışma başladıktan sonra yapılabilir. Ek olarak, bir savaşın ilk aşamalarında önemli rol oynayabilecek hava durumu, kentsel muharebe, komuta ve kontrol, lojistik ve moral gibi çeşitli maddi olmayan unsurlar vardır.

Hava Durumu: Ocak veya Şubat ayında başlayan bir işgal, büyük bir mekanize kuvvetin ülkeler arası hareketini desteklemek için donmuş zemin avantajına sahip olacaktır. Ayrıca dondurucu soğuk ve sınırlı görüş koşullarında çalışmak anlamına gelir. Ocak ayı genellikle Ukrayna’da yılın en soğuk ve en karlı ayıdır. Ay boyunca ortalama 8,5 saat gün ışığı alır ve Şubat ayına kadar 10 saate çıkar. Bunun ilerlemeyi sürdürmek için gece savaş yeteneklerine getirisi olacaktır. Çatışma Mart ayına kadar devam ederse, mekanize kuvvetler rezil “Rasputitsa” ile uğraşmak zorunda kalacak ya da çözülecek. (Rasputitsa: Yağmur veya eriyen kardan ötürü çamurlu koşullar nedeniyle asfaltsız yollarda veya ülke genelinde seyahatin zorlaştığı ilkbahar ve sonbahar olmak üzere yılın iki mevsimi için kullanılan Rusça bir terim) Ekim ayında Rasputitsa sert zemini çamura çevirir. Mart ayında donmuş bozkırlar çözülür ve toprak en iyi ihtimalle bataklık, en kötü ihtimalle bir çamur denizi olur. Kış havası da güvenilir yakın hava destek operasyonları için (gerekli koşulları daha az sağlar).

Şehir Muharebesi: Dinyeper Nehri’nin doğusundaki arazinin çoğu kırsal alanlar ve ormanları içeriyor olsa da, bir Rus mekanize kuvvetinin alması ya da etkisiz hale getirmesi ve kuşatması gereken birkaç büyük kentsel alan var. Kıyiv’in neredeyse 3 milyon, Harkiv’in yaklaşık 1,5 milyon, Odesa’nın 1 milyon, Dnipro’nun yaklaşık 1 milyon, Zaporijya’nın 750 bin ve hatta Mariupol’un neredeyse 500 bin nüfusu var. Savunulması halinde, bu büyük kentsel alanların temizlenmesi ve işgal edilmesi önemli ölçüde zaman ve zayiat alabilir. Birinci Çeçen Savaşı’nda, Rus güçlerinin birkaç bin Çeçen savaşçıdan, o zamanlar 400.000’den az bir şehir olan Grozni’nin kontrolünü almaları 31 Aralık 1994’ten 9 Şubat 1995’e kadar sürdü. İkinci Çeçen Savaşı’nda Grozni kuşatması da altı hafta sürdü.

Bu nedenle, Rus birlikleri için en iyi hareket tarzı, kentsel alanları pas geçmek ve daha sonra etkisiz hale getirmek olacaktır. Ancak Harkiv, Rusya sınırının hemen üzerindedir ve önemli bir karayolu ve demiryolu kavşağıdır. Rus kuvvetleri Harkiv’i kontrol etmezse Dinyeper Nehri’ne ve ötesine doğru merkezi bir saldırıyı desteklemek için lojistik kapasiteleri ciddi şekilde azalacak. Dahası, Kıyiv de benzer bir meydan okuma teşkil ediyor ve ülkenin başkenti olarak hangi tarafta olursa olsun büyük bir sembolik değere sahip. Rusya, Ukrayna’ya cezai bir saldırıdan fazlasını yapmaya kalkışırsa, birkaç büyük metropol bölgesinde (ve bunun sonucunda yüksek kayıplara neden olan) sürekli kentsel çatışmalardan kaçınamayabilir.

(Konuyla ilgili olarak bkz. ““)

Komuta ve Kontrol: Bir Rus deyimi vardır: “İlk blini her zaman bir karmaşadır.” Ukrayna’nın işgali durumunda, Rusya 1945’teki Berlin Savaşı’ndan bu yana en büyük birleşik silah operasyonunu yürütecek. 2008 Rus-Gürcü Savaşı sadece beş günlük bir savaş gördü ve 70 bin Rus askeri görev yaptı. Suriye’de birincil manevra kuvvetleri arasında Lübnan Hizbullah’ının yardımıyla Suriye kara birimleri, Irak ve Afganistan gibi komşu ülkelerden milis güçleri, Wagner Grubu gibi özel askeri şirketler ve İran’ın İslam Devrim Muhafızları Ordusu-Kudüs Gücü yer aldı. Ancak Rusya önemli sayıda konvansiyonel kuvvet konuşlandırmadı. Yaklaşık 120 bin Rus askeri Ukrayna yakınlarında seferber edildi ve on binlercesi savaşa gönderilmeye hazır. Tüm bu kuvvetleri uygun yürüyüş disiplini ile ilk önce saldırı pozisyonlarına taşımak, Rus komuta ve kontrolü için bir meydan okuma olacaktır. Sınırlı sayıda kaygan ve bozuk yollarda ve genellikle geceleri hareket eden çok sayıda araç ve askerin devasa bir trafik sıkışıklığı haline gelmemesi için saldırı sırasında Rusya’nın bu disiplini koruması da zor olacaktır.

Hava indirme ve amfibi saldırıların koordinasyonu başka bir zorluk teşkil edecek. Hava indirme kuvvetleri önemli köprüleri ele geçirmek için Dinyeper Nehri boyunca bırakılabilirken, zırhlı kuvvetler kış yollarında onlara ulaşmaya çalışırken ne kadar süre dayanabileceklerdi? Aynı şey, Mariupol yakınlarındaki Ukrayna savunmasını geçmeye veya Odesa’yı ele geçirmeye çalışan amfibi kuvvetler için de geçerlidir. Karadeniz hidrografisi ve kıyı topografyası, amfibi kuvvetler için birkaç iyi iniş alanı sağlar ve bir kez karaya çıktıklarında, sürdürmeleri zor olacaktır. Zırhlı kuvvetlerin uygun koordinasyonu ve hızlı ilerlemesi olmadan, işgalin bir parçası olarak herhangi bir havadan veya amfibi saldırı, Rus kuvvetleri için “çok uzak bir köprü veya sahil” haline gelebilir. Görsel 3a, 3b ve 3c, Ukrayna’ya yönelik amfibi bir saldırıda kullanılabilecek çıkarma gemileri ve korvetler de dahil olmak üzere Rus donanmasının Karadeniz Filosundaki gemileri göstermektedir.

Şekil 3a: Akyar (Sivastopol Körfezi), Kırım

Şekil 3b: Akyar’daki (Sivastopol) Rus Çıkarma Gemilerinin Yakın Çekimi

Şekil 3c: Akyar’daki (Sivastopol) Rus Deniz Gemilerinin Yakın Çekimi

Rus ordusu, kara saldırısını destekleyecek çok sayıda uçağı koordine etme konusunda da sınırlı deneyime sahip. Rusya’nın Suriye ve Çeçenistan’daki hava operasyonları, Ukrayna’da muhtemelen birkaç yüz mil genişliğinde bir cephede gerekli olabilecek sortilerin sayısıyla karşılaştırılamaz. II. Dünya Savaşı’ndan bu yana ilk kez Rusya’nın kara kuvvetleri modern mekanize bir rakiple karşılaşacak ve hava kuvvetleri modern bir hava kuvvetleri ve hava savunma sistemine sahip bir rakiple karşılaşacak. Sonuç olarak, Rus kuvvetleri muhtemelen komuta, kontrol, iletişim ve koordinasyonda dikkate değer zorluklarla karşılaşacaktır.

Lojistik: İlk saldırı, büyük olasılıkla topçu ve hava desteğiyle iyi bir şekilde desteklenecek ve bu da Ukrayna savunmasında birkaç atılıma yol açacak. Bununla birlikte, muharebe birimleri başlangıçtaki mühimmat, yakıt ve yiyecek stoklarını tükettiğinde, Rusya’nın yüzlerce kilometrelik bölgede devasa bir mekanize kuvvetin ilerlemesini sürdürme yeteneği de dahil olmak üzere, Rus askeri gücünün gerçek testi başlayacak. Kıyiv ve Dinyeper Nehri geçişleri, Rusya sınırından en az 150 mil (241 km) ila 200 mil (321 km) uzakta ve ordusunun onlara ulaşmak için en az birkaç gün savaşması gerekecek. Bundan önce, şüphesiz, en az bir kez askeri ve malzeme kayıplarının yeniden ikmali, yakıt ikmali ve değiştirilmesi gerekecek, bu da operasyonel bir duraklama gerektirecektir.

Alex Verşinin, “Ayıyı Beslemek” (Feeding the Beer) adlı makalesinde, Baltık ülkelerini 96 saat içinde devirmesi ve Batı’ya bir oldubitti sunması beklenen bir Rus işgaline karşı ciddi lojistik zorluklar olduğunu savunuyor. Rusya, sınırının yakınında savaşmak ve uzun menzilli ateşlerle derinlere saldırmak için mükemmel bir savaş makinesi yaptı. Bununla birlikte, Rusya, büyük bir lojistik durma veya büyük bir rezerv seferberliği olmaksızın, Rus demiryollarının çok ötesinde sürekli bir kara taarruzu ile sorun yaşayabilir. Ukrayna’daki harekat derinliği Baltık’takinden çok daha büyük olduğu için, Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, bir Rus işgali olabilir. Sarf ettiği malzemelerini yetiştirmek için zaman ve mesafe nedeniyle bazılarının beklediğinden daha uzun bir ilişki. İşgal, hava koşulları, lojistik ve Ukrayna direnişinin birleşimi nedeniyle hızlı bir şekilde sonuçlanmazsa, bu Rus moralini nasıl etkileyebilir?

Moral: Her iki tarafta dikkate alınması gereken iki moral seviyesi vardır: bireysel askerlerin morali ve her iki ülke ile halkının morali. Bireysel düzeyde, vatanı için savaştığına inanan bir Ukraynalı asker, savaşma motivasyonu değişebilen bir Rus askerine göre bir avantaja sahip olacak mı? Bir bütün olarak Ukrayna ulusu için, uzun, yıkıcı ve kanlı bir mücadeleye direnmek için benzersiz bir ulusal kimlik duygusu ne kadar güçlü? Cevaplar savaş başlayana kadar bilinemez. Bununla birlikte, savaş gelirse, morali etkileyen faktörlerden biri zaman olacaktır. Ukrayna ordusu Ruslara karşı ne kadar uzun süre direnirse, bu düşmanla nasıl savaşılacağına dair kurumsal bilgisinin yanı sıra güveni de o kadar artabilir. Ayrıca, savaş ne kadar uzun sürerse, uluslararası desteğin seviyesi o kadar yüksek olabilir ve savaş alanındaki gidişatı değiştirmeye yardımcı olmak için artan silah transferleri şansı o kadar yüksek olabilir.

Rusya için, savaş ne kadar uzun sürerse ve kayıplar ne kadar büyük olursa, temel asker seviyesinden Rus toplumuna kadar Rus moralini baltalama şansı o kadar büyük olur. Rus kara kuvvetlerinin yaklaşık üçte biri, bir yıllık askere alınmış askerlerden oluşuyor. Bu askerler, profesyonel askerler veya kontraktnikilerle (sözleşmeli askerler) birlikte, dedovshchina olarak bilinen bir mobbing (taciz) sistemi altında hizmet veriyor. Bu sistem, birim uyumunu aşındırabilecek cinayete kadar varan suistimalleriyle meşhurdur. Ek olarak, ağır zayiatların hızlı bir şekilde değiştirilmesi gerekecek ve ön cephe birimlerini güçlendirmek için getirilen yedek askerler yakın zamanda çok az eğitim almış olacak. Profesyonel askerlerin sayısı kayıplar nedeniyle azaldıkça ve ön cephede yedekler ve askerler arttıkça, asker düzeyinde zayıf birlik uyumu şansı artacaktır. Kayıplar ve hatta mağlubiyetler artarsa, cephedeki uyum sorunları, ülke içindeki halk huzursuzluğuna da yansıyabilir.

Her Kremlin hükümdarı, bir Rus hanedanını veya rejimini sona erdirmenin en hızlı yollarından birinin savaşı kaybetmek olduğunu bilir. Afganistan’daki savaşla ilgili erken Sovyet değerlendirmeleri umut verici olsa da, sonunda kasvetli hale geldi. Örneğin, 17 Ekim 1985’teki bir Politbüro toplantısında, Sovyet lideri Mihail Gorbaçov, Sovyet vatandaşlarının Afganistan’daki savaştan artan memnuniyetsizliğini ifade eden mektuplarını okudu -annelerin ölülerinin acılarını anlatması ve sakatların yürek burkan tasvirleri dahil. Afganistan’daki Sovyet savaşı uzadıkça, kan ve para dahil maliyetler çok yüksekti ve herhangi bir jeostratejik faydadan daha ağır bastı. Savaş boyunca, yaklaşık 15 bin Sovyet askeri öldürüldü ve 35 bin kişi de yaralandı.

Rus aileleri, askerlerinin top yemi olarak kullanılmasına kesinlikle içerleyeceklerdir ve günümüz dünyasında cep telefonu kameralarının ve videolarının her yerde bulunması, askerlerin şikayetlerini birimlerinin ötesine taşıyacaktır. Bu nedenle Kremlin için soru şu olacaktır: Savaş ne kadar uzun sürerse ve toplum kayıplara ve ekonomik baskılara ne kadar uzun süre tepki verirse, ilk hedefleri onlar için ne kadar değerlidir?

ABD’NİN VE BATININ TEPKİSİ

Kendisi için savaşmaya hazır bir Ukrayna, desteklenmeye değer bir Ukrayna’dır. 2022’nin Ukrayna’sı mükemmel bir demokrasi olmasa da, Birleşik Krallık ve Fransa’nın ilkelerinin ve güvenlik çıkarlarının kendi sınırları boyunca Nazi saldırganlığına karşı bir çizgi çizmeyi gerekli kıldığı 1939’da Polonya da değildi. Rusya’nın hırslarını engellemenin anahtarı, Moskova’nın hızlı bir zafer elde etmesini engellemek ve ekonomik yaptırımlar uygulayarak, Batı’dan siyasi izolasyon sağlayarak ve Rusya’yı harap edecek uzun süreli bir isyan olasılığını yükselterek ekonomik, siyasi ve askeri maliyetleri yükseltmektir. Bu savaşta Rusya’nın saatleri olabilir, ancak Batı ve Ukrayna’nın da zamanı olabilir.

Washington’un amacı, Rusya’nın Ukrayna’daki konvansiyonel operasyonlarını inkar değil ceza yoluyla caydırmak olmalıdır. Reddetme yoluyla caydırıcılık, rakibin bölgeyi ele geçirmek gibi bir eylemde bulunmasını olanaksız veya başarılı olma ihtimalini azaltarak engellemeyi içerir. Ukrayna’nın NATO üyesi olmadığı için Başkan Biden’ın zaten dışladığı Ukrayna’ya büyük bir ABD ve Avrupa askeri konuşlandırması yapılmadığı için, Ukrayna kuvvetleri Rus kuvvetlerinin Ukrayna’da hızlı bir şekilde konuşlandırılmasını engelleyemez. Ancak ceza yoluyla caydırıcılık, nükleer silahlar, ekonomik yaptırımlar veya isyan gibi maliyetler çok yüksek olduğu için rakibin bir eylemde bulunmasını engellemeyi içerir. Amerika Birleşik Devletleri tarafından yönetilirse ceza yoluyla caydırıcılık mümkündür. Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupalı ​​müttefikleri ve ortakları, Ukrayna’ya yönelik konvansiyonel bir saldırının Batı ülkelerinden ağır yaptırımlar başlatacağını, Rusya’nın Batı’dan siyasi izolasyonunu derinleştireceğini ve Ukrayna’da Rus güçlerine karşı Batı destekli bir isyanı tetikleyeceğini Moskova’ya açık ve özel olarak iletmeye devam etmelidir. ABD liderliği ele almalıydı. Almanya ve Avusturya gibi birçok Avrupa ülkesinin nüfusu, Rusya ile bir savaşta tarafsız kalmayı tercih edeceklerini belirtti.

Caydırıcılık başarısız olur ve Rus kuvvetleri Ukrayna’yı işgal ederse, Amerika Birleşik Devletleri ve müttefikleri ve ortakları birkaç acil adım atmalıdır:

-Rus bankalarını SWIFT olarak bilinen küresel elektronik ödeme mesajlaşma sisteminden kesmek de dahil olmak üzere Rusya’ya karşı ciddi ekonomik ve mali yaptırımlar uygulamak,

-Ukrayna’ya ücretsiz olarak savaş malzemesi sağlamak için Yirmi Birinci Yüzyıl Ödünç Verme Yasasını yürürlüğe koymak. Öncelikli öğeler arasında hava savunması, anti tank ve anti gemi sistemler yer alacak; elektronik harp ve siber savunma sistemleri; küçük silahlar ve topçu mühimmatı; araç ve uçak yedek parçaları; petrol, yağ ve yağlayıcılar; tayınlar; tıbbi destek; ve sürekli muharebede yer alan bir ordunun diğer ihtiyaçları. Bu yardım, özel harekatlar da dahil olmak üzere ABD askeri güçlerinin yardımıyla aleni yollarla gerçekleşebilir veya ABD başkanı tarafından yetkilendirilen ve Merkezi İstihbarat Teşkilatı (CIA) tarafından yönetilen gizli bir eylem olabilir.

-Ukrayna’nın Rus iletişim ve tedarik hatlarını bozmasına izin verecek istihbaratı sağlamanın yanı sıra havadan ve amfibi saldırılar ve tüm ana birimlerin konumları konusunda uyarıda bulunmak,

-Ukrayna’nın mülteciler ve ülke içinde yerinden edilmiş kişilerle başa çıkmasına yardımcı olmak için insani destek sunmak. Bu yardımın, batıya kaçan mülteciler için Ukrayna sınırlarındaki NATO müttefiklerine de verilmesi gerekebilir.

-Rusya’nın Avrupa’ya olan doğalgaz akışının kesintiye uğraması nedeniyle Ukrayna’ya ve NATO müttefiklerine enerji de dahil olmak üzere ekonomik destek sağlamak,

-Olanları doğru bir şekilde tasvir etmek için Ukrayna’ya ve Rusya dahil tüm dünyaya kamu diplomasisi ve medya yayınları yapmak,

-Rusya’nın Ukrayna’ya saldırmak için topraklarına girişini engellemesi için Belarus’a diplomatik baskı uygulamak. Bu kritik derecede önemli, çünkü Rusya’nın Belarus’un demiryolu ve karayolu ağlarını kullanması, Ukrayna’nın kuzey kanadının stratejik bir dönüş hareketini tehdit edecektir.

-Ukrayna halkına karşı işlenen tüm savaş suçlarını belgelemek ve savaş bittiğinde tazminat talep etmek için sivil toplum kuruluşları ve Uluslararası Ceza Mahkemesi ile koordinasyon sağlamak. Suriye halkının başına gelenler bir daha yaşanmasın.

ABD ve NATO, hangi biçimde olursa olsun Ukrayna direnişine uzun vadeli destek sunmaya hazır olmalıdır. Ukrayna’nın bir kısmının veya tamamının işgal edilmesi durumunda Ukrayna’ya konvansiyonel olmayan savaş desteği konusunda kamuoyunda zaten bir tartışma var. Bununla birlikte, bu seçeneğe, neyin mümkün olduğu ve neyin mümkün olmadığı konusunda net bir anlayışla yaklaşılmalıdır. Rusya, silahlı direniş hareketlerini yok etmede tarihsel olarak usta olduğunu kanıtladı ve yeterli zaman verilirse, bunu tekrar yapabilir. Ukrayna direnişine karşı yöntemleri hızlı, doğrudan ve acımasız olacaktır. Direnişin kullandığı herhangi bir sığınak, ister Ukrayna ister NATO topraklarında olsun, Rusya’nın açık veya gizli saldırısına maruz kalabilir. Bu nedenle, NATO topraklarındaki Rus eylemlerini caydırmak için önemli konvansiyonel kuvvetlerin korunmasını gerektirecektir. Ayrıca, Rusya’nın Ukrayna sınırının hangi kısmını işgal ederse etsin, hızla yirminci yüzyılın ağır tahkimatlara sahip Demir Perdesine benzeyebilir. Berlin Duvarı, araç karşıtı hendekler, örgü çitler, dikenli teller, çivi yatağı ve diğer savunmaları içeren, yoğun bir şekilde korunan beton bir bariyerdi. Herhangi bir sığınaktan böyle bir engeli aşacak bir direniş için tedarik hatları kurmak zor olacaktır.

Ruslar direniş karşıtı operasyonlarda usta olsalar da milliyetçiliği söndürmede usta değiller. İşgal altındaki Ukrayna’ya yapılacak herhangi bir destek, Ukrayna’nın ulusal kimliğini, tarihini ve dilini vatandaşları arasında korumanın yollarını da içermelidir. Silahlı direniş, 1980’lerde Afgan mücahitlerine verilen desteğe kulak verirken, Ukrayna ulusunu korumak için bu tür bir destek, Polonya Dayanışması’na özgürlük mücadeleleri sırasında sağlanan yardımla daha uyumlu olacaktır.

Ek olarak, Ukrayna potansiyel olarak Rusya’nın topraklarının tamamını veya çoğunu ABD ve diğer uluslararası yardımlarla ele geçirmesini ve elinde tutmasını engelleyebilir. Örneğin, Ukrayna, manevra güçlerinin çoğunu, kuşatılmamaları için ilk Rus atılımlarından yeterince uzakta tutabilir. Rus kuvvetleri batıya doğru ilerlerken, Ukrayna Rusya’nın ana hamlelerini belirlemek için istihbarat toplamalı, tedarik hatlarına karşı onları operasyonel bir duraklamaya zorlamak için derin saldırılar düzenlemeli ve durdurulduklarında onları kuşatmalı ve karşı saldırıya geçmelidir. Şehirler mümkün olduğunca uzun süre dayanmalıdır. Harkiv örneğinde, şehir içindeki demiryolları ve köprüler, Rus iletişim hatlarını daha da bozmak için işgalden önce tamamen imha edilmelidir. Rus ordusu Dinyeper Nehri’ne yaklaşırsa, birden fazla barajı açılabilir ve alçak bölgeleri su basabilir. Havadan ve amfibi saldırılar derhal izole edilmelidir. Ukrayna’nın amacı, Rusya’nın Rasputitsa veya çözülme başlamadan önce önemli ilerlemeler kaydetmesini önlemek olmalıdır.

Çamur ve ikmal sorunları nedeniyle mekanize hareket durma noktasına geldiğinde, havadaki ve amfibi birlikler ortadan kaldırılabilir ve Ukrayna’nın yaklaşık 900 bin kişilik yedek kuvvetini harekete geçirmek ve konuşlandırmak için yeterli zamanı olacaktır. Umuyoruz ki, uluslararası yardım da Rusya’nın Ukrayna üzerinde hava üstünlüğü elde etmesini engellemek ve takviye ve ikmal hatlarını yıpratmak için Rus ordusunun arkasına derinlemesine saldırmaya devam etmesine izin vermek için silah sistemleri biçiminde gelmeye başlayacak. Haftalar aylara dönüşürken uluslararası ekonomik ve mali yaptırımlar uygulanmaya başlamalıdır. O zaman Kremlin, savaş alanında ve dışında uzun bir savaşla karşı karşıya kalacak ve görünürde pek bir son olmayacak.

YENİ BİR DEMİR PERDE

Mevcut durum, Sovyetlerin 1979’da Afganistan’ı işgal etme kararına ürkütücü bir benzerlik taşıyor. Bu durumda, Politbüro’daki küçük bir zümre, hatalı istihbarata, uluslararası ortamın zayıf algılanmasına, aşırı iyimser başarı senaryolarına ve karşılaşacakları uluslararası siyasi ve ekonomik maliyetlerin çok az anlaşılmasına dayanarak kendi kararlarını verdi. Rusya’nın siyasi hedeflerine ulaştığına dair bir risk-ödül hesaplaması, Rusya’yı bir işgalden caydırmalıdır. En iyi seçeneği, kılıç sallamaya, diplomatik müzakereleri sürdürmeye ve Doğu Ukrayna’daki Rus yanlısı isyancılara yardım etmeye devam etmek, ancak geleneksel bir işgalden kaçınmak olacaktır. Ancak Başkan Putin, geri çekilmesi çok zor olacak yüksek profilli talepler ve tehditlerde bulundu. Yanlış hesaplama, duygu ve zayıf kriz yönetimi rasyonel hesaplamaların üstesinden gelir ve konvansiyonel savaşa yol açarsa, uluslararası manzara muhtemelen dramatik bir değişime tanık olacaktır.

İngiliz Başbakanı Winston Churchill, 5 Mart 1946’da yaptığı ünlü “Demir Perde” konuşmasında, Avrupa’nın demokratik devletlerle otoriter devletleri karşı karşıya getiren “sahnelere bir gölge düştüğünü” kara kara söylemişti. Churchill, “Baltık’taki Stettin’den Adriyatik’teki Trieste’ye, kıta boyunca bir Demir Perde indi.” dedi. Rusya, Çin, İran ve Kuzey Kore’yi içeren yeni otoriter rejimler ekseni. Bu yeni ayrım çizgisi, Rusya’nın Finlandiya ve Baltık devletleriyle olan sınırları boyunca NATO’nun doğu kanadı boyunca hareket edecek; Suriye ve Kazakistan gibi Orta Doğu ve Orta Asya’daki Rus ve İran destekli ülkeleri ve Çin’in Hindistan ile olan sınırları boyunca Doğu Asya’dan Güney Çin Denizi’ne kadar uzanan bir hat boyunca kesecek şekilde. Rusya ,Ukrayna’yı işgal ederse, ABD ve diğer Avrupa devletlerinin, Rusların batıya doğru ilerlemekle tehdit etmesi durumunda NATO’nun doğu kanadına -Letonya, Litvanya, Estonya ve Polonya gibi- asker ve malzeme sevk etmesi gerekecektir. Rusya ayrıca, Amerika ve Avrupa’nın dikkatini ve kaynaklarını ayırmak için bir veya daha fazla Balkan ülkesinde bir kriz başlatmaya da çalışabilir. Asya’da, Tayvan muhtemelen adayı almak için olası Çin hareketleri konusunda tetikte olacaktır.

Rusya ve Çin gibi ülkeler güce hayrandır ve askeri zayıflık da dahil olmak üzere zayıflığa çok az saygı duyarlar. Rekabet gitgide rakip siyasi, ekonomik ve askeri sistemler arasında -otoriter, devlet kontrollü sistemler ile demokratik sistemler arasında- bir mücadele haline gelebilir. Çin, Rus, İran ve Kuzey Kore sistemlerinin kökündeki illiberalizm, Batı Aydınlanma değerlerine karşıttır. Basın özgürlüğünden, din özgürlüğünden, serbest piyasalardan ve demokrasiden kaçınırlar. Thomas Jefferson’ın belirttiği gibi, “Din özgürlüğü; basın özgürlüğü; ve kişi özgürlüğü. . . . Bu ilkeler, bizden önce giden ve devrim ve reform çağında adımlarımıza rehberlik eden parlak takımyıldızı oluşturur.” Sovyetler Birliği’ne karşı Soğuk Savaş’ın kazanılmasında kritik öneme sahiptiler ve bugün de aynı derecede önemlidirler.

Churchill, Demir Perde konuşmasında, “Batı Demokrasileri, Birleşmiş Milletler sözleşmesinin ilkelerine sıkı sıkıya bağlı kalırlarsa, bu ilkelerin ilerletilmesindeki etkileri çok büyük olacak ve kimsenin onları taciz etmesi muhtemel değil. Ancak görevlerinde bölünürlerse veya bocalarlarsa ve bu çok önemli yılların kayıp gitmesine izin verilirse, o zaman gerçekten de felaket hepimizi bunaltabilir.” demişti. Umarım Moskova’da akıl galip gelir ve Rusya Ukrayna’yı işgal etmez. Ancak bir istila olursa, Amerika Birleşik Devletleri ve müttefikleri ve ortakları tiranlığa direnmeye hazır olmalıdır.

QHA