Abdurrahim Karakoç

1932 yılının Nisan ayında Kahramanmaraş’ın, Ekinözü ilçesinde dünyaya geldi. Dedesi, babası ve kardeşleri de şair olduğu için küçük yaşlarda şiire merak sardı. İlk yazdığı şiirleri iki kitap olacak hacimdeyken beğenmeyip yaktı ve 1958 yılından itibaren yazdıklarını ‘Hasan’a Mektuplar’ ismi altında 1964 yılında yayımlandı.

1958 yılında bulunduğu kasabada belediye mesul muhasibi olarak memuriyete girdi. 1981 yılının mart ayında emekli oldu.

Mücadeleci şiirlerinin çokluğu şartlardan kaynaklanmaktadır. 27 Mayıs Darbesi, zinde güçler, demokrasi maskaralığı ve haksızlıklar hiciv şiirlerini besledi. Yaklaşık otuz defa mahkemeye verildi, bütün suçlamalardan beraat etti. Avukat tutmadı, hep kendi kendini savundu. Hiçbir iktidarla barışık olmadı.

1985 yılında gazetecilik yapmaya başladı. Büyük Birlik Partisi’nin kuruluşunda yer aldı ve siyasete girdi. Sonra siyasetten ayrıldı. Niçin girip, niçin ayrıldığını bir röportajda şöyle cevaplandırdı: “Allah rızası için girmiştim, Allah rızası için ayrıldım”.

Hastalığı

2012 yılında ciğerlerindeki enfeksiyon nedeniyle bir süre Konya’da tedavi gören Karakoç’un, vefat ettiğine dair 24 Nisan 2012 tarihinde Radikal gazetesinde asılsız haberler yayımlandı, bu esnada dönemin Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç, sanatçıyı tedavi gördüğü hastanede 25 Nisan 2012 günü ziyaret etti.

Karakoç, 7 Haziran 2012 tarihinde, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesinde yoğun bakımdayken hayatını kaybetti. Ankara-Keçiören’deki Bağlum semt kabristanına defnedildi.

ESERLERİ

Şiir
Mihriban (1960)
Hasan’a Mektuplar (1965)
Eli Kulakta (1969)
Vur Emri (1973)
Kan Yazısı (1978)
Suları Islatamadım (1983)
Beşinci Mevsim (1985)
Dosta Doğru, Akıl Karaya Vurdu (1994)
Yasaklı Rüyalar (2000)
Gökçekimi (2000)
Gerdanlık – I (2000)
Gerdanlık – II (2002)
Parmak İzi (2002)
Yağmur Yerden Yağar (2002)
Anadolu’da Bahar (2007)
Deneme
Düşünce Yazıları (1990)