Hırsız ile Şerefsiz okuldan arkadaştı

Birbirinden ayrılmaz çok iyi yoldaşlardı.

Telefonda anlaştılar, bir kafede buluştular.

Hayat öykülerini bir güzel paylaştılar…

Şerefsiz sordu hırsıza:

“Ne yaptın benden sonra, hangi mesleği tuttun?”

“Liseden sonra ben yükseğini okudum.

İhtisasımı yaptım, ekonomist te oldum!

Herkes durmaz aşırırken gönlüm asi, yoktu neşe.

Baktım böyle olmayacak, ben de daldım bu işe!

Tez zamanda serpildim, oldum zevkten dört köşe.

Kazandım; yatlar, katlar yedi göbeğe yeter.

Benden sonra torunlarım mutlaka rahat eder!

Önce ufaktan başladım tekniğini öğrendim.

İşsiz güçsüz gezerken cepten para çekerdim!

Sen ne yaptın kardeşim, hele anlat dinleyim?”

“Ben senin gibi yorulmadım çalmadım.

Başımdaki müdürü durmadan hep yağladım.

İtimat etti bana, onun sağ kolu oldum,

Birlikte sessiz sakin çaktırmadım, tırtıkladım!”

“Ben çok merak ettim şimdi;

Hani sen demiştin ya, cepten cüzdan çekerdim.

Göster ne olur bana, birde bunu öğreneyim!”

Hırsız kalktı yerinden, yanaştı yan masaya,

Adamı kucakladı. “Oo..Kimler varmış burada!

Mehmet kardeş sen misin?

Çok aradım ben seni, yıllar geçti, neredesin?!”

Adam dedi: “Birisine benzettiniz, Mehmet değilim ben.

İnsan insana benzer, sakın üzülmeyesin!”

Hırsız özür diledi, geçti oturdu yerine.

Çaldığı cüzdanı Şerefsizine verdi!

Söyledi: “Sıra sende, göster şimdi hünerini.

Bakalım nasıl bir şey, göreyim şerefsizliğini!”

Şerefsiz güldü. “Seyret dedi Hırsıza.

Sessiz otur ama sakın, bana da kızma!”

Elindeki cüzdan ile yerinden kalktı birden.

Bitişik masaya geçti gülümseyerek.

“Beyefendi! Cüzdanını çaldı, şu karşıda oturan

Ben çekerken gördüm onu, aldım elinden o an!”

Adam teşekkür etti, cüzdan para doluydu.

Çıkardı bin liracık, Şerefsizin hakkıydı!

Her ikisi memnun da hırsız ortalarda yok.

Şerefsizi görenler sanırdı namuslu çok!

Hırsız saklı dışarıda, kolluyordu Şerefsizi.

Çıktığını görünce, yakaladı güvensizi!

Dedi: ”Ben hırsızım ama kalleşlik bende yazmaz.

Bıraktım bu sanatı, ellerim nefse uymaz!

Ben alçağım, sen çukursun, devam şerefsizliğe.

Takdirname verirler süper kalleşliğine…

Yaptığını görünce kendimden nefret ettim.

Doğru insan olmak için Allah’ıma söz verdim!...”

...

"Men Dakka Dukka

Şiirli öykü ve Fıkra Kitabımdan"

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.