Şair M. ZEKİ BAYRAKTAR yazdı: "Manolya -3-"

Bedenim mağrur bir dağ; ruhum çılgın bir deniz,
Med-cezir olayını içimde yaşıyorum...
Bir bedende iki can ne kadar zor bilseniz,
Bu ızdıraba nasıl dayandım, şaşıyorum,
Bedenim mağrur bir dağ; ruhum çılgın bir deniz.

Anlamak-anlaşılmak, anlatmak-anlatılmak,
Hangi yandan baksanız amansız bir anafor,
Birden, küheylan gibi bu girdaba atılmak;
Korkmaz bir yürek ister, hem zorunlu hem de zor,
Anlamak, anlaşılmak, anlatmak, anlatılmak...

Yıldız süsü gecenin ; gece sabaha gebe,
Bilmem ki, dört mevsimde açar mı manolyalar?
Büyüdük , fakat hâlâ oynuyoruz körebe,
Göstermez karanlığın esrarını aynalar;
Yıldız süsü gecenin ; gece sabaha gebe.

Ruhumu yalnızlığa kim oldu sürükleyen?
Beynimi lime lime edeni bir bileyim;
Bedenim mi, ruhum mu düşmanına baş eğen?
Ne olur, gösteriniz...yeryüzünden sileyim!..
Ruhumu yalnızlığa kim oldu sürükleyen?

Arkadaşım, sırdaşım, kardeşim dediklerim;
Ne olur, yalvarırım , üzerine gidiniz ,
Dar günümün dostları; sizden vefa beklerim ,
Bana hep lazımsınız ; lazım bana sevginiz,
Arkadaşım, sırdaşım, kardeşim dediklerim..

Kaldırımlar binlerce ayak ile ezilir,
Yuva yapar toprağın dibine köstebekler,
Beni, kalabalıkta yalnız kalanlar bilir;
Onlar ki sabahları  sabırsızlıkla bekler ;
Kaldırımlar , binlerce ayak ile ezilir.

Tut ki, her şeyim tamam; param ve dostluklarım,
Yeter mi bunlar bana, şimdi ben mutlu muyum?
Kavrulur bedenine elimi vurduklarım,
Ben ızdırap çölünün  vazgeçilmez kumuyum,
Tut ki, her şeyim tamam, param ve dostluklarım...

Artık dönüşü yoktur yalnızlık yolcusunun,
Geçen nafile zaman "eyvah" ile anılır,
Ölüm, sonu demektir insanın uykusunun;
Bu rüya, hiç bir zaman bitmeyecek sanılır,
Artık dönüşü yoktur yalnızlık yolcusunun.

Ruhumu yalnızlığa kim oldu sürükleyen?
Ey suçlu,ayağa kalk!...Suçlarını bir bir say,
Kalbimin celladını kalmasın hiç bilmeyen,
Bu kadar gün, dakika, saat, hafta, yıl ve ay;
Ruhumu yalnızlığa kim oldu sürükleyen?

.....

Şairin tüm şiirleri için tıklayınız

.....