“SANAT, İNSANI KAYNAĞA GÖTÜREN EN DOĞAL YOLDUR..”
Güzel ve doğal yiyeceklerle beslenerek, sevgi ve güzel sözler sarf ederek güzelleşiriz! Sonra güzellik gözlere kayar ve güzeli gören göz, güzelden daha güzel oluverir. Biz güzel olduğumuz zaman öz güzellikle rastlaşırız ve dokunduğumuz şeyler de güzelleşiverir. Hakiki güzelliği farkettiğimizde kendimizi onun peşinden koşmaktan alamayız, ona yaklaştıkça güzellik artar bizi de içine alır, sarhoş eder! Güzellik geçici ise hakiki değildir. Geçici bir şeyin peşinden neden koşalım?
Çocuk ve deli resimlerini, öğrenmek amacıyla yapılan kopyaları sanatsal kapsama sokmayalım. Alışkanlıkları, otomatik olarak yapılan çalışmaları ve kopyalayarak yapılan işleri “yaratıcı uğraş” içinde sayamayız. Tabii, bilgisayarı “yetenekli” saymıyorsak!
Temiz renk ve güzel ses bizim içimizi titretir, çünkü insana bir renk, bir nefes olduğunu hatırlatır, o hali özletir. Hakikatten, izleyene mis gibi bir koku, tertemiz soluk, sebepsiz sevinçler sunar. Sanat Müziğimizde, nakaratlara “teslim” denilmesi rastlantı değildir sanırız. Sanattan uzaklaşan insan ileri adım atamaz, kendine yapay bir denge kurar. Etrafına gerçek anlamda kapılarını kapatır. Bunun sonucunda gittikçe acımasız ve bencil olabilir.
RESİM YAPMANIN ÜST, İLAHİ, KOZMİK İLİŞKİSİ
1-Resimde boya ve su ile akabilmemiz, hem yaşamda hem de ilahi boyuttaki akışı fark etmemizi sağlar. Uyumumuz kolaylaşır.
2-Akan boyaya, çıkan şekle bilinçli olarak teslim olur, bütünleşiriz
3-Zeminin, kağıdın, şekillerin yer aldığı alan, varoluşun kendisi. Onları kucaklayan, bütünleştiren bir arada tutan öze örnek gibidir.
4-Sanatın tanımındaki özellikler, yaradanın tanımıyla örtüşür; sonsuzluk, bütünsellik, benzersizlik, tanımsızlık gibi.
5-Eşzamanlılık, anda oluşmakta, an yaratıcılığa zemin olmakta, her yaratıcılık fark edildiğinde de bilinç artmaktadır. Resim yapma anı, anda olma pratiğimizi geliştirir
6-Resim, müzik ve dans yaratıcının en önemli özelliklerindendir ve her yenilik bizi ona yakınlaştırır.
7-Resim yapmak bizi önce yaşamla var olanla ilişkiye sokar. Bu konuda yoğunlaşmak ise insanı ilahi boyutla iletişime geçirir.
8-Resim yaparak, hayalin ve düşüncenin bir güç olduğunu idrak ederiz. Bu idrak bize yaratılış düzenini fark ettirir, onu kullanmada dikkatli olmaya iter.
9-Evren, insanı bir alıcı olarak değil yaratıcı olarak onaylar. Hiyerarşi güç, evrensel gelişmede kullanılır.
10-İlham, yaptığımız her ne ise ona kendimizi verdikçe bize açılan, aklımıza bile gelmeyen yeniliklerdir. Yetenek, çalıştıkça, kendimizi verdikçe açılan bir hediye paketidir sanki.
11-Renklerle uğraştıkça, kendi rengimizi de hissederiz. Rengimizin parlaması bizim bütünsel tablodaki yerimize oturtur.
12-İnanç ayırımı azaltıkça, resim görünene takılmadıkça yolumuz açılır.
13-Hazır malzemeyle, hazır şekillerin kopyasını yapan sanatçı, o şeklin ve malzemenin var edenine daha çok hayranlık duyar.
Yaratılış, oluşuma devam eden canlı bir tablo ve ahenkle akan bir müziktir.
Sanatı küçümsemek de yaratılışı küçümsemektir.