Bana göre içinde sevgi barındırmayan hiçbir insan sağlıklı değildir.
Yüreğinde sevgi olmayan, neyi sevebilir ki..
İnsanı mı, doğayı mı, hayvanı mı..
Sanatı mı, sanatın herhangi bir dalını mı hangisini sevecek..
Sevgisiz kalp soğuktur desek yeridir. "Soğuk kalpten de sıcak ses çıkmaz"
...
Geçtiğimiz günlerde Nüfus İdaresine gittim.. Ehliyet, kimlik, pasaport yenileme zorunluluğu var ya..
Günler önce randevu alıyorsun ve belgelerini tamamlayıp gittiğinde de sıranı bekliyorsun..
Kalabalık mı kalabalık.. Neyse ki bir sürü oturacak yer varmış bari.
Birbiriyle sohbet edenler, sistemi eleştirenler, beklediği için hoşnut olmayanlar..
Veya sessizce sırasını bekleyenler..
Ya da benim gibi telefonun kulaklığını takıp müzik dinleyenler..
Yanımdaki sandalyede de anneanne, kız ve torun olduklarını öğrendiğim kişiler oturuyorlar..
Teyze bana yönelerek;
-Siz neden kulaklık taktınız insanlarla konuşmamak için mi ?.. diye sordu.
-Hayır... dedim tebessüm ederek ve kulaklığı tekrar taktım ki hemen işaret etti “çıkarır mısın” diye.. Belli ki teyzem sohbet etmek istiyor.
-Evet, buyurun sizi dinliyorum..
-Ne iş yapıyorsun.. Evli misin.. Çocuk var mı.. gibi ardarda sorgulamaya başladı..
Kısa kısa cevapladım, biraz da memnuniyetsiz bir şekilde.
Bu defa teyzem kendisi başladı anlatmaya..
Evliliği, yaşlılığı, hastalıkları, hayırsız olan çocukları, sevimsiz arabalarını anlattı durdu..
Nezaketen dinledim, yaşına hürmeten..
Cümleleri tükendi.. Diyordum ki bu defa başladı sevginin gücünü anlatmaya..
-Sevmek güzel şey.. Çoluğu, çocuğu, kediyi, köpeği, kuşu, böceği... Diye devam etti.
- Evet dedim, size katılıyorum..
Ve birden teyzeye olan memnuniyetsiz duruşum sona erdi. Şaşırdım ve beklemiyordum doğrusu.
-Ben de sevginin gücüne inanıyorum.. İnsanı, insanüstü yaratık çocukları, doğayı, hayvanları, güzel olan herşey sevmeliyiz tabii ki.. dedim.
-Müziği, resimi, hatta sanatın her dalını.. diye tamamladım.. Tekrar kulaklığı taktım ve dinlemeye devam..
Teyzem yine duramadı.
Artık kulaklığı da çantama koydum, belli ki müzik dinleyemiycem sevgili teyzemden izin yok..
İnsanları sevmemi söylerken..
-Bakın teyzecim.. Ben de insanları seviyorum fakat hepsini de değil..
-Neden, benimle ilgili böyle bir kanı mı uyandı ki sizde.. Yani sen yine de herkesi sev..
-Ee... teyzecim siz konuşmaya başlarken hayırsız olan çocuklarınızdan, sevimsiz akrabalarınızdan, sizi gençliğinizde üzen rahmetli eşinizden sevgiyle mi söz ettiniz ?..
-“Hortlasın” dediniz ya bu sevgiden mi.. diye gülerek devam ettim.
Durdu durdu...
-Çok haklısın kızım, sen sen ol herkesi, hele ki senin sevgini hak etmeyeni sevme..
Elimi tuttu ve beni de sevdiğini söyledi..
-Teyzecim ben de sizi sevdim teşekkür ederim..
-Yavrum... Sen yine de seni üzenleri de sev kuzum.. diye çevirdi söylediklerini.
-Yok teyzem o kadar da değil..
Derken neyse ki numaratörde numaram yazdı ve veda ederek bankoya doğru yürüdüm.
...
Tabii ki sevgi güzel..
Yeri geldiğinde hiç tanımadığımız insanların dertlerini dinleyecek ve sohbet isteklerine cevap verecek kadar seviyorsak insanları.. Eee... Biz herkesi seviyoruz demektir.. Ancak teyzemin söylediği gibi üzenleri ve hele ki ezenleri değil..
Bakın ne diyor o güzel atasözümüz;
"Sev seni seveni hâk ile yeksan ise, sevme seni sevmeyeni Mısır'a sultan ise.."
Sevgiyle kalın, sevgili okurlarım.