İnsan neden resim yapar?
Resim yapmanın bir ihtiyaç olduğu, mağara devrinden beri fark edilir. Çocukların kalemle oynarken aldığı tat ve boyalarla kayboluşlarına hep tanık olmuşuzdur. Bizler renkleri yaşamımıza verilmiş bir enerji olarak algılarız. Çizgi çizmeyi de enerjimizin olumlu ya da olumsuz dengelenmesine yardımcı olarak görürüz. Bu çalışmaların bilinçlenmeye faydalı olduğu sanat tarihinden ve uygulamalardan bizzat anlaşılmıştır.
Resim yapmanın katmanlarını bilinç seviyelerine göre sıralamaya çalışalım:
6-Bütünsel, sanatçının “yok” olma durumunda, evrensel boyutta, yapılan çalışmalardır.
5-Sezgisel, devrinin ötesine geçen ve toplumun ihtiyacını sezen sanatçı yapıtlarıdır.
4-Özgün, kişisel tavırla, özel tarzla yapılabilinir.
3-Mantıklı, çalışmaların bilgi ile (akademik kurallarla) yapılmasıdır.
2-Duygusal, kişisel duygularının dışavurumu ve iyileşme amacıyla yapılan çalışmalardır.
1-Satış amaçlı, başkaları için yapılan işçiliktir.
Şimdi de resim yapma halinin yaşamla tek tek ilişkisinine bakalım. Sonraki yazımızda ilahi, kozmik olanla ilişkisini sunacağız. Resim yapmanın yaşamla ilişkileri:
1-Resimde şekil ve renklerin dengesi, birbiri ile ilişkisi önemlidir. Yaşamda da bütün amaç, denge aralığında oyun oynayabilme başarısı göstermektir.
2-Baştan belirliyerek yapılan resim bizi yolculuğa götürmez, düşüncemizle sınırlıdır. Yaşamda da beklentiler yolumuzda engel olur. Ya da yapılan iş ve çalışmalar otomatikleşir, keşfetme hazzı yok olur.
3-Resimde detaylara ve hikayelere takılan bakış, yaşamda da maddede ve duygusallıkta tıkanır.
4-Zıtlıklarda ne kadar çok bütünlük sağlanırsa resim, o kadar güçlü olur. Yaşamda da zıtlıkların bütünlüğünü fark etmek üzüntü ya da sevince takılmadan yolculuğumuzu kolaylaştırır.
5-Resimde profesyonellik en azla çok şey ifade etmek olgusu da vardır. Yaşamda da düşünce ve maddede sadeleşmek yaşamı kolaylaştırır.
6-Resmin başlaması, yol alması, bitmesi, bizim için ömrün açılımı gibidir. Yapılan esere değil, yolculuktaki algıyı fark ederk, geçicilik kavramı pekişir.
7-Çizgi ve boya ile kucaklaşabilen insan, kendisi ile kaçınmadan karşılaşabilir, kendini olduğu gibi kabul edebilir. Kendini kabul eden başkası ile de kucaklaşabilir.
8-Resim yaparken beğendirme, onaylatma, estetik kaygılardan kurtulan insan, yaşamında da başkalarının onayına ihtiyaç duymaz.
9-Sanatı algılayan, sanatın kaynağına, bilgiye ulaşan Onun bilgisine yakınlaşır. Cahilin inancı korkuya dayanırken, sorgulayanın inancı aşka dönüşür.
10-Resimi herkes aynı algılamaz, yorumlamaz. Bu durum bizlere yargısız olmamızı, bilinç farklılığımızı bir kez daha hatırlatır.
11-Resim ebatları büyüdükçe daha uzaktan izlenir. Yaşamdaki olaylara da uzaktan bakabilirsek bütünsel algılayabiliriz. Bütünden ve detaydan bakmayı resim yaparken öğrenip, yaşamda da uygularız.
12-Yaşamın şifrelerini resmi yaparken uygularız, fark ederiz. Zıtlıkları bütünlemeyi deneriz. Renklerin, zıtlıkların denge aralığını yakalamaya çalışırız.
13-Şekil ve çizgilerin birbirini etkilemesini, var etmesi ile varlıkların arasındaki ilişkiyi görürüz.
14-Resimde şekillerin netliği ile sözümüzün netliği aynı ifadeyi taşır; bilmişlik, dayatma, esnek olamamak.
15-Samimiyet. Kendine yalan söylememek yaşam için ne kadar gerekli ise, yaptığı resim de de samimi olması, kopya olmaması o kadar önemlidir.
16-Resim ve yaşam ne kadar şekillenirse, yolculuk, akış o kadar yavaşlar. “Olmazsa olmazlarımız” ne kadar çoksa,akışkanlığımız o kadar azalır.
17-Bilinçli teslimiyet hem yaşamın hem de sanatın önemli bir şifresidir. Resme önce bütünden bakmak, sağlam bir kompozisyon tasarlamak önemlidir. Detaylar sonra işlenir. Kompozisyon yoksa, yaşam, müzik, resim yoktur.
18-Kolay anladığımızı çabuk sever, çabuk bıkarız. Emek verdiğimiz her şeyle bütünleşiriz de. Bu emeğe, düşünce ve zaman ayırma dahildir. Yazdığımız maddeler çeşitlenebilir ama genel çerçeveyi yansıttığını sanıyorum. Resim yaparak kendimize ve yaşama giden yolu çiçeklendirelim.
AŞKTA ACIDA DONARIZ
ODAMIZDA ŞEHRİMİZDE ÜLKEMİZDE
GEÇMİŞİMİZDE GÜNÜMÜZDE DURURUZ
AMA TREN DURMAZ
BU TRENİN HİÇ İSTASYONU YOK
BAŞKA TRENE ATLAYABİLİRİZ
AMA TRENLER HİÇ DURMAZ