Vatan, insanın açacağı topraktır. O bölgede doğmamızın tekamülümüzle ilgisi vardır. Kendimize karşı sorumluluğu yerine getirmek hem bu yaşam hem de sonraki yaşamda beklenendir.
Gezgin biri olarak rahat ettiğim ve etmediğim ülkeler oldu. Rahat etmediğim ülkelerde ikinci sınıf vatandaşlıktan kurtulamayacağımı fark ettim. Rahat ettiğim de ise varlığımın sorumluluğunu hissedemedim. Sıkıldım.
Vatandaşlığın en önemli yapışkanı kullanılan ortak dildir. Ortak dil, ortak bir anlayışı da getiriyor. Bu nedenle İngilizce veya Arapça konuşmak hatta selamlaşmak uygun değildir ki bu kelimelerin yazılışını bile doğru yapamayız!
Başka bir sorumluluk da yerli malı tüketmektir. Ne kadar güzel ne kadar ucuz olursa olsun yine de ülke için, ülkemizde yetişenler tercih edilmelidir. Dayatılan ilaçlar topluma kazançtan çok zarar vermektedir. Yiyeceklerle de sağlığımızla oynandığının farkındayız. İçindekilerin bağımlı yaptığı gibi zihinsel algımızı da yavaşlattığı bilinmektedir. Ucuz veya bedava verilen her şeyin kazancı hesaplanır kapitalist sistemde! Hastalıklar, gelir kaynağına dönüşüverir! Öyleyse ne yapalım?
Vatandaşlık kavramı Laik yönetimle oturur. Kişi inancına göre değil siyasal ve hukuk düzenlemelerine göre yönetilir. Siyasal ve hukuk düzenlemesi tüm dünya ülkeleriyle ilişkilerimizde önemli görünmektedir. İnançlar kişilere özeldir. Aynı dinden olan insanlar başka ülkelerde de yaşarlar. Vatandaşlık hakları ise herkese eşittir ve aynı zamanda inanç haklarını da korur. Vatan olmadan inancımızı da uygulayamayız. Kiliseler camiye, camiler sinagoga dönüşebilir!
Görünen o ki vatandaşlık bilinci, toplu yaşayabilmek için inanç ve kazançtan daha önemlidir. Çünkü Laik yönetimde insan olmamız önceliklidir. İnsanlığımız ise olgunlaşmayı bekleyen ilahi varoluş nedenimizdir. İnancın da amacı aynı değil midir?
Yurttaşlık bilinç ve sorumluluğu dileklerimizle.