Para, Lidya'lılardan bugüne gelen önemli bir maddi değer aracı.. Çok eski yıllarda da parası bol olan ve günümüzde de "zengin" diye adlandırılan insanlar vardı tabi ki. Fakat para; sahip olanların, olmayanlarla rahatlıkla paylaşabildiği bir "araç" iken, günümüzde artık bir "amaç" haline geldi.. Hem de ne amaç..
Eski yıllarda insanların para kazanma konusunda, günümüzdeki gibi fazla hırsları yoktu belki de. En azından bugün olduğu gibi, insanlığın önüne geçmezdi sanırım. Teknolojinin bugünkü düzeyde gelişmediği yıllarda insanlar daha mütevaziymiş. Otomobillerin bu kadar çok sayıda olmadığı, marka yarışlarının başlamadığı, fiyatların altında birbirinden astronomik maliyetler yokken !..
Apartmanların rezidanslara dönüşmediği, akıllı evlerin ne olduğunun dahi bilinmediği yıllar.. Gelir düzeylerinin birbiriyle çok da mukayese edilmediği yıllar, "Paranın ne önemi var, mühim olan insanlık" diyenlerin sayısının çok olduğu yıllar.. Sosyal ilişkilerin daha insani ve hiç bir gelir düzeyine endeksli olmadığı; sosyal diyaloglarının etik, ahlaki ve nezaketli olmasına önem verilen yıllar..
Kültürel birikimlerin, insani yönleri güçlü dostlukların yerlerini; kaba, sonradan görme, sadece parayı amaç edinmiş, 'zenginim ve zengin arkadaş edinirim' diyerek sınıf atladığını zanneden gruplar alıyor artık.. Maalesef günümüzün gerçeği bunlar. Kabaymış, eğitimsizmiş, saygısızmış hepsini silip atıyor bu "zenginlik" denilen sınıfsız sınıflar.
Tabii ki bunun yanı sıra az sayıda olsalar da, asil, görgülü, hazımlı, eğitimli, kaliteli, insan gibi insanlar da var bu zengin zümreler içerisinde. Parası kişiliğinin önüne geçmeyen, parasına değil insanlığına önem verilen, toplumda mal varlığıyla değil de kaliteli duruşuyla kabul görmeyi başarabilen ve parasının gücüyle övünmek gibi kalitesiz davranmayan insanlar da var.
Öte yandan parayı amaç edinmiş, "zengin" diye adlandırılan, görgüsüz olup da bununla övünen tipler de var elbette.. Kendilerine dair övünecekleri paradan başka hiçbir vasfı olmayan o tiplerin, sıkıştığı anda söyledikleri bir klişe cümleleri de var tabii ki; "Paran kadar konuş"
Düşünebiliyor musunuz cehalet ve geriliğin, bu derecede dayanılmaz hafifliğini, "Paran kadar konuş !.."
Bu cümle de onların görgüsüzlüğünün tescilidir elbette ki..
Herkesin başkalarına muhtaç olmadan, hayatını dolu dolu sürdürebileceği, her türlü maddi / manevi güce sahip olması dileğiyle, sevgiler..