Hoş Geldin Sonbahar..

Günler ne çabuk geçiyor.
Neredeyse yıl bitti.
Acı, tatlı hatıralarıyla yılları deviriyoruz..
Her yeni gün, yeni umutlar getiriyor insana..
Yeni sürprizler, güzel veya değil..
Öyle ya da böyle bir şekilde akıp gidiyor zaman..

Yaşanmışlıklar da, beraberinde bir sürü anı biriktiriyor..
Eski günlerden söz ederken çoğu kez ilkokul günlerimiz gelir aklımıza..
İlkokul arkadaşlarımız, öğretmenimiz, yıllara dayana dayana sürüklenip gelmiş hatıralarımız..

Halen görüştüğüm birçok çocukluk arkadaşlarım var; bazıları da ilkokul sınıf arkadaşlarım tabii ki... Kimileri benim gibi bankacı, kimileri öğretmen, avukat, kimleri de mühendis, doktor gibi meslek guruplarından.. Ara ara toplanıyor; hasret gideriyor, o yıllardan da konuşuyoruz..

Bir defasında araya araya ilkokul öğretmenimizi bulduk..
Ve birkaç kez de ziyaretine gittik..
Yaşlanmış, fakat hafızası güçlü, sohbeti de güzeldi..

Aslında o eski yıllarda çok da gülmeyen ve sinirli bir hanımdı..
Dürüstçesi çok da sevmezdik.. Sadece korkardık desem daha isabetli olacak..
Belki de onu ziyaretimizdeki amaç geçmişdeki korkumuzun üzerine gitmek gibi bir psikolojik yaklaşım mı, yoksa sadece bir özlem giderme mi, onu da tam bilemiyorduk ya..

Geçtiğimiz günlerde yine ziyaret edecektik ki, oğlundan öğrendik..; vefat etmiş öğretmenimiz..
Üzüldük tabii ki..
Keşke bizlerin çocuk yüreğine dokunmayı, bizlere sevgi verebilmeyi ve güzel davranmayı başarabilseydi o çocukluk yıllarımızda..
Keşke bugün çok daha sevgiyle anabilseydik Onu.. diye de hayıflandık kendi kendimize..

Neyse ki bizler de büyüdük ve tabii ki affetmeyi de öğrendik.
Bizlere hep bağıran, hiç tebessüm dahi etmeyen, azarlaya azarlaya hepimizi pusturan sinirli öğretmenimiz..;
Nurlar içinde uyu..
Evet, bizlere ailemize, devlete ve topluma faydalı insan ve iyi birer vatandaş olmanın yollarını öğrettiniz; bilgilerinizi, tecrübelerinizi de aktardınız.. Bu yönlerden müteşekkiriz size.. Ancak insan hafızası işte; geriye sadece gönlümüze akıtılan o sevgi, güleryüz, hoşgörü ve diğer sıcak davranışlar kalıyor sanki..

Anılarımızda ne bırakırsak bırakalım; başında ve sonunda öncelikle hep sevgi, hoşgörü ve hiç olmazsa birer tebessüm bırakalım..Geriye sadece onlar kalıyor sanki..

Her zaman güzelliklerle hatırlanmak dileğiyle.
Sevgi ve tebessümle kalın...