Yeryüzündeki tüm bitki örtüsü; ağaçlar, çiçekler, otlar hepsi doğanın kalbi.
Kalp hiç oksijensiz çarpar mı?
Siz, bir ağaç kaç yılda yetişiyor hiç düşündünüz mü?..
...
Eskiden beri dilimize yerleşmiş ne güzel sözler vardır iltifat gibi, onlara olan sevgiyi dillendiren.
Aile büyüklerinden saygı duyulan, sevilen kişilere demez miyiz "Ulu Çınar" diye. En sempatik söylemdir, iltifattır çınara benzetmek, o yüce uluçınar'a..
Kavak, söğüt, çam, çınar, meşe, akasya bir dolu isimleri de kendilerine yakışır zarifliktedir ağaçların. Tabii ki birçok meyve ağaçları da süsler doğayı.
Yıllar boyu insanlar küçük veya büyük o bahçelerine hemen ağaçlar dikmişler, kimi meyve veren, kiminin gölgesinde dinlenilen.
Ağaçlar da tüm bitki örtüsü gibi, hayvanlar gibi, insanlar gibi birer canlılar. Hem de bizler gibi suya, havaya, ilgiye, sevgiye, sakınılıp korunmaya ihtiyacı olan canlılar.
Naz yapmazlar, çoğu kendi kendine büyür, yağmurlarla, bazıları alır başını gökyüzüne doğru uzadıkça uzar, zarif bir manken gibi.
Çam ağaçları yemyeşildir her mevsim, o estetik duruşuyla.
Çam deyince aklıma geldi; bizler, noel ağacı diye yılda bir süslemek için kesilen o güzelim çam ağaçlarının kesilmesine üzülen, karşı çıkan insanlardık.. Ne oldu da şimdi göz göre göre onlarca, yüzlerce ve hatta binlerce kesilen ağaçlara yeterince ses dahi çıkaramaz olduk?.. Ne oldu bizlere böyle?..
O güzelim ağaçların kesilmesine içimiz yana yana üzülürken susuşlarımız. Doğrusu benim çok zoruma gidiyor.
Gençlerimiz susmadılar ama; ayağa kalktılar, protestolar yaptılar sağolsunlar.. Fakat nafile, sistem yine yapacağını yaptı.
Evet, Ankara ODTÜ bölgesinde kesilen ağaçlardan bahsediyorum.
Bakın araziye şöyle bir, Allah'tan reva mıdır bu sahne?..
Yol açacak ya da yurt yapacak arazi kalmadımı ki o güzelim ağaçlarımızı katlettiler..
Affetmiyorum, ben bu güzel ülkenin vatandaşı olarak bu ağaç katliamını hiç bir zaman affetmiyorum. Kesenlere, kestirenlere, projelerini çizenlere, emir verenlere ve seyredenlere hakkımı da helal etmiyorum.
Doğa, hepimize küsüyor, inciniyor.. Yeri geliyor ses çıkarıyor. Seller oluyor, tabi afetler, hep ağaçların yok oluşunu protesto ediyorlar adeta.
Dünyada soluduğumuz oksijenin yarısını bitki ve ormanlar üretiyor, diğer yarısını planktonlar üretse de.
Fakat ormanlar yok edildikçe planktonlar da yok olacaklar bu gidişle, temiz deniz ve göl sularında yaşayan canlılar, hepsi yok olacaklar..
Ağaçlar kesildikçe meydana gelecek erozyonlar ve seller temiz suları da kirletecek. Doğa bizlere küsecek ve yok edilen ağaçların yerine yenileri yetiştirilmezse öyle bir küsecek ki! Aklımız bile almayacak..
Al bakalım, bir tane daha;
Bugün sosyal medyada geziyordu, Konya'mızın "Mevlana Türbesi" etrafındaki katledilen ağaçların fotoğrafları.
Alttaki önceki yeşil ağaçların külliyeyi sardığı günlerden, üstteki ise o güzelim ağaçların katlinden sonraki görüntü.. Yazık, çok yazık..
Haydi bir yerde yol yapacaksınız, hastane, okul yapacaksınız, mecbur kaldınız kesmeye de; O güzelim Mevlana Türbesi'nden ne istediniz be kardeşim. Baktıkça bu fotoğrafa insanlığımdan utandım. Sadece Mevlana'dan değil, Allah'tan da utandım.. Yazık, çok yazık..
...
Ağaçlarımızı katlediyorsunuz beyler!
Barış güvercinlerine konacak yerler bırakmıyorsunuz. Ormanları yok ediyorsunuz, ağaçlarımızı kesiyorsunuz ve Doğa'yı da küstürüyorsunuz.
...
Oysa ağaçları da birer insan gibi görmek gerek.
Onlar da Allah'ın birer kulu değiller mi? Bilmiyor musunuz bunu?.. Ha ağaç kesmişsin ha insan; ne farkı var?.. Boşuna mı söylemiş o koca Fatih Sultan Mehmet, taa 500 küsur yıl önce; "Ormanlarımdan bir yaş dal kesenin, Başını keserim.." diye.. Boşuna mı söylemiş?..
O kestiğiniz ağaçların her biri birer can taşıyor ve onların da yaşamaya hakkı var, bütün canlılar gibi.. Yani sizler gibi de..
Yeter artık bırakın, yerinde dursun hepsi, kıymayın onlara..
...
Sizleri koruyamadığımız için bizleri affedin tüm ağaçlar..
Sizlerin yok edilişinize üzülmek yeterli gelmiyor, ancak engel de olunamıyor, maalesef..
Bizleri affedin sizleri koruyamadığımız için..