Bekir Ağa” bekârdı
Kafaya taktımı takardı.
Katar katar yollardaydı devesi.
Hiç üzüntü çekmedi, gitmedi hiç neşesi.
Yüzlerce kişi emrinde, bir dediği iki olmaz.
Kızdığını toz eder, geride izi kalmaz.
Köpeğini doyurur, kuzuları boğdurur,
Kadı, kaymakam memnun ne derse Bekir, o olur!
Ancak yaşlandı son zaman, kafaya ölüm taktı.
Şimdiye dek çaldı çırptı, birikti kulun hakkı!
Dedi, her şeyi satın aldım, zor değil benim için.
Helalleşir pâk ederim, günahımı o biçim!
Büyük bir ziyafet verdi, topladı sanki düğün
Gelenlere alın dedi, hak yerini bulsun bu gün!
Tanıdık- tanımadık aldı para, gümüş, altın...
“Şimdi sıra develerde, onları içeri alın!”
Ağa dedi; baş deveye “Hakkını benden iste,
Sizi kırdım, hem de pek çok, bana sonra sitem etme!”
Deve dedi; “Bize çok iyi baktın, yemek içmek güzeldi,
Hem de çok fevkalade, bizden yana helal olsun, iyi de
Bir tek affetmiyoruz seni, unutulmaz bu çile;
Bir katar deveyi çektirdin eşek ile
Bağladın önümüze akıllı rehber diye,
Birde alay ettirdin bizi;
“Bir katar Deveyi, bir merkep çeker diye!”