“Emekli oldum, gençlere öğretecek bir şeyim yok” mu diyorsunuz ?.. O zaman öğrenmeye devam etmek gerekebilir.
“Ev hanımıyım; ev, çocuk işleri yeter bana” mı diyorsunuz ?.. O zaman yaşam içindeki koşuşturmada nasıl yenilendiğimize dikkat etmemiz gerekebilir.
Yoksa kahvelerde çürüyen bir yığın veya misafirlikte konuşma sanılan gürültünün içinde şişmanlayan, mutsuz, hasta insanlar oluruz.. Öğrenmeyen beyin, hareket etmeyen beden, yenilenmeyen insan çürür.
Yenilenmez isek başkalarının sözlerini aktarırız, çünkü kendi sözümüz oluşmaz. Ölmeden önce ölmüş, çürümüş, yaşamdan emekli olmuşuzdur. “Ölmeden önce ölmek” ile karıştırmayalım;
Onlar yaşam olmuşlar, biz çöp !..
Onlar güzelleşir, hafifler ve akarlar.
Çünkü insan; düşünce, enerji, su, hava ve zamandır ve bunlar gibi akışkandır.
DOğUŞ
Doğum ve ölüm
Biri geliş biri gidiş.
Ne üzül ne sevin.
Ne bulut ağlar,
Ne güneş güler
İnsan duygularla
Ömür kaybeder !..
Dünya, dünyalar
Zaman, zamansızlık içinde.
Görünene ait değiliz.
Biraz veriş, biraz alış.
Peki ne alırız?
Tüm insanlar biz
Tüm çocuklar biziz
Geldiğimiz bilinçle,
Gidemeyiz !..
Biraz oluş, gerçek doğuş..