Sevgisiz, saygısız, tahammülsüz, hoşgörüsüz, tebessümsüz bir toplum olduk.
Merhabalar azaldı, tebessümün yerini asık suratlar aldı, herkeste bir bıkkınlık, yarından endişe, soluk benizler ve asık suratlar..
Ne kadar da üzücü bir görüntü.
İnsanların neşesi, yaşama sevinci, sabrı kalmamış.
Ve yüzlerde bir endişe bir endişe ki kimse kimseye güvenmiyor.
Sahi ne oldu bize?
O güzelim samimi komşuluk, akrabalık, arkadaşlık ilişkilerimize.
...
Hele ki emekli kitlesi adeta kendini izole etti. Çok gerekmedikçe günlerce evden çıkmıyorlar dahi.. Konfor alanı evleri ve orayı da terk etmek istemiyorlar.
Çocuklar da bilgisayarın başındalar hep, dışarıdaki temiz havayı, arkadaşlarıyla oynamayı, güneşi kaçırıyorlar.
Geçtiğimiz dönemlerde Korona virüs yasaklarının yoğun etkisi olsa da, tek neden bu değil sanki. Bakın ki artık insanlar birbirine sevgisiz, saygısız, tahammülsüz, hoşgörüsüz, tebessümsüz ve hatta selamsız..
...
Haber programı izliyoruz, öfke kontrolsüz insanların kavgaları,
Evden çıkıyoruz, trafikte sürücülerin bıçak tabanca, çatışmaları,
Çarşıya, pazara varıyoruz, kalabalığın tartışmaları, bağrışmaları,
Hülasa herkes birbirine saygısız.
Yüzlerde yorgunluk, bıkkınlık, gözlerde hep 'beyni meşgul' bir ifade.
Hayattan zevk almayan, huzursuz, mutsuz, karamsar ve nihayetinde içlerine kapanan insanlar.
...
Artık kendini mutsuz etmek için önemsiz şeyler bile bahane ediliyor.
Hava kasvetli mutsuzum, keşke bu giysiyi bugün giymeseydim, o bana ne demek istedi, niye yan baktı, neden çamura battı, beni neden çağırmadı gibi gibi..
Gereksiz şeylere takılıp anı, günü huzursuz geçirmek..
Ne kadar da gereksiz yaklaşımlar.
Oysa hayat her devresinde, her şeye rağmen yaşamaya değer.
Ne olacak sanki, hayatı bu kadar ciddiye almadan yaşayıp gidelim işte.
Evet, enflasyon başlı başına bir sorun, işsizlik, geçim şartları, alınan göçler, adli olaylar, siyasetin olumsuz gürültüleri.. Kolay değil tabii ki.
Bu şartlar altında günü kotarmak bile bir meziyet hâlini aldı.
Ancak tüm bu olumsuzluklar karşısında dahi hayat yine de güzel, yaşamak güzel, her şeye rağmen ayaklarımızın üzerinde umutla durabilmek güzel.
...
Haydi, toplum olarak birer derin nefes alıp kendimizi yenileyelim; atalım üzerimizdeki o yorgunlukları ve tüm olumsuzlukları.
Bir kez daha söylemek isterim ki hayat güzel, yaşamak güzel, her şeye rağmen ayaklarımızın üzerinde umutla durabilmek güzel.
Ve umutlarımızı kaybetmeyelim..
Güzel günlere inşallah.
Sevgiyle, saygıyla, sağlıkla kalın..