Merhaba;
Âdettendir; ilk yazıda sizlere dilim döndüğünce, kalemim yettiğince kendimi tanıtmak istiyorum.
Efendim; ismim, Alper Şirvan.
Çok önemli değil belki ama Cerebral Palsy ile yaşayan, tekerlekli sandalye kullanıcısı bir bireyim. Uludağ Üniversitesi Bilgisayar Programcılığı bölümü mezunuyum. Kamu ve özelde devam eden 20 yıllık çalışma hayatımın ardından 2021 yılında kamudan emekli oldum.
Meslek hayatımın dışında içimdeki sanat coşkusunu, yazdığım şiir, makale, hikâye, deneme, bilgisayarda yaptığım resimler ve son olarak romanlar ile bütünleştirip paylaşarak yaşıyorum.
Bu yaşantının bir süreci olarak 1996 yılında “Issız Bir Sevda” isimli ilk şiir kitabım yayımlandı.
Bilgisayarda resimlediğim şiirlerimi, 1996-2003 yılları arasında Turgutlu, Bursa, İstanbul ve Nürnberg’de açtığım 3 kişisel, 1 karma sergi ile sanatseverlerle paylaşma imkânı buldum.
2002 yılında Nürnberg’de (Almanya) faaliyet gösteren “Türk-Alman Özürlüler Entegrasyon Derneği”nin 15. yıl kuruluş yıldönümü etkinliklerine “Onur Konuğu” olarak davet edildim. Şiirlerim, bu çerçevede tertip edilen sergi ve şiir gecelerinde Türkçe ve Almanca olarak Alman kamuoyuyla paylaşma fırsatı buldum.
2009 yılında ‘Gözlerinde Sevgi Buldum; Benim Mi?’ (şiir), ‘Yuva’ (hikaye-deneme) adlarıyla iki kitabım daha yayımlandı.
Tüm gelirleri TSÇV – Cerebral Palsy Türkiye’ye ait olan müzikal romanım Mavi Orkide 2018’de, Aynadaki Öteki 2023’de Boyut Yayınlarından okurları ile buluştu.
Bütün bunların yanı sıra amcam Fuat Şirvan ve Oya İlkbahar tarafından bestelenmiş şiirlerim mevcut olup İlgün Soysev tarafından hüzzam makamında bestelenen “Bekleyiş” adlı şiirim, TRT repertuarında yer almaktadır.
Sanatın her dalı gibi müzik de ‘besleyici bir damardır’ kendi adıma…
İş hayatım ve sanat çalışmalarımın yanı sıra ‘engelleri kaldırma’ adına da bazı girişimlerin içinde bulundum.
Dünya CP’liler İnisiyatifince dünya çapında düzenlenen ‘1 Dakikada Dünyamı Değiştir’ adlı kampanyada 2012 yılında ‘güneş enerjili tekerlekli sandalye’ fikrimle birinci oldum.
2016 yılında benim girişimimle Bursa Tofaş Spor Salonunda düzenlenen “engelsiz tribün” ile Türkiye’de ilk defa bir spor salonu tribünü engelli ve refakatçilerine uygun hale getirilmiştir.
İşte böyle… Kişinin kendini anlatması zordur derler. Bu yazıyı yazarken bunu daha iyi anlamakla beraber sizlere kendimi iyi yansıtabilmiş olmayı umuyorum.
Bundan böyle sizlerle bu köşede her hafta hayata, insana, engelleri aşmaya, sanata dair ne varsa paylaşacak, bazen düşüncenin ve felsefenin kanatlarıyla dağarcığımda ne varsa sizlere taşımaya, bazen de toplumda gördüğüm sorunları, “kendi aynamdan” yansıtıp sizlere fark ettirebilmeye çalışacağım.
Gerek fiziksel gerek siyasal depremlerin canımızı yaktığı şu günlerde hepimize sabır, feraset ve umut diliyorum.