Karalama hazzı, herkesin yaşayabileceği doğal, kolay bir çalışmadır. Özellikle resim yapamam diyen, önyargıya sahip kişilere tavsiye edilir.
Bir alışveriş merkezinde “Güzelliğin Çoğaltılması” grubu olarak “Karalama Hazzı” isimli bir etkinlik yaptık. Bu etkinliğin etkileri ve deneyimlerini sizlerle paylaşmak isteriz.
Etkinlik, beş metrelik tuval bezi üzerine pastel boyalarla serbest karalama yapmaktı. Karalama iki saat içinde o anda orada bulunan herkese açıktı. Tuval etrafında koşarak veya bir ses çıkararak karalamalar yapıyorduk. Etkinliğe ancak yetişkin katıldığında çocuğun da katılmasına izin veriyorduk! Çocuklar zaten hazırdı ve ebeveynlerini katılmak için çekiştiriyorlardı.
İki çocuk iki gündür iri yapılı bir beyle geliyordu. Ama büyük katılmayınca çocuklar da süklüm püklüm geri gidiyorlardı! Sonunda ikna olan büyük, tuvalin başına geçti ama ne geçiş, kendini unuttu ve uzun süre hep birlikte karaladılar.
Bir kızımızın da annesini ikna edemediğini fark edip onlara yaklaştım, anneden karalamasını rica ettim.
- Ellerim kirlenir!
Annenin yanıtı beni şaşkına çevirdi. Bu cümle ile resim yapmanın kirli bir şey olduğunu çocuğunun zihnine kodluyordu. Oysa ellerin silinmesi için ıslak mendilimiz de vardı!
Etkinliğimizde ezberlediğiniz bir çizim ile değil sadece karalama yapılması üzerinde özellikle duruyorduk. Ama yine de eline pasteli alan ezberlemediği bir karalamaya hemen geçemiyordu.
Bir kalp çizen annenin çocuğu:
- Ezberlediğin şeyi çizme demediler mi.. diyerek annesinin çizdiği kalbin üzerini karalıyor!
Başka yerdeki bir etkinlikte de bir ressam kalp çizmişti. Ben uyarınca da:
- Ama sen de benim özgürlüğüme karışıyorsun.. dedi.
Bir an durup, gerçekten özgürlüğünü mü engelliyordum diye düşündüm. Kalp çizimi onun önceden ezberlediği ve kopya yaptığı bir çalışmaydı. Tam da bu yüzden özgür olmadığının göstergesi değil miydi?
Şarkı söylemeyen sesini,
Dans etmeyen bedenini,
Karalamayan zihnini
Özgürleştiremez!
Karalamada akış, her gün bir kere büyük kağıtlara çalışma yaptıktan bir iki ay sonra kazanılır. Bu ölçü tahminidir ve kişisel farklılıklara göre bu süre uzar ya da kısalır.
Bizler bedenimizdeki enerji çarklarının akışına ayrı ayrı önem vermek zorundayız. Karalama, akış içinde akışları fark ettirir. Ezberlediğimiz birikinti düşüncelerin temizlenmesine katkıda bulunur. Böylece çarklardaki enerji düğümleri çözülür, çarklarımız da akışır. Karalamalarla duygusal akışımızın dengelenmesi başlı başına önemlidir. Bu eylemlerden sonra kişisel güzelliğimiz açığa çıkar. Kişisel akışımız doğal olmaya başladığında yaşam kolaylaşır. O zaman karalamamız da bir müzik parçasına dönüşür. Sonunda da bir bütünsel akışı yakalar, tüm varoluşla akarız. Akışımız arttığında artık korku, üzüntü, pişmanlık, öfke, nefret, hatta hastalık gibi ağırlıklar bedenimizde tutunamaz. Onların da karalamalarda yaşadığımız gelişim gibi akıp gittiğini görürüz! Hafiflik, sağlık ve zariflik kazanırız. Müzik, dans, resim gibi tüm sanatsal çalışmalar yaşamın ağırlıklarını temizler, temizlenmek ise güzelleştirir!
Resimde akış için çizgiler, renkler, şekiller, dokular kullanılır. Her kullanılan elemanın kendi akışı olduğu gibi bütünsel akışı da vardır. Resim de kısaca bütünsellik yani kompozisyon değil midir?
Kavramsal resimler, akış yaşayan özgür aklın ürünleridir. Bildiğimiz şekiller kullanılsa da anlam o şekil içinde hapis değildir. İzleyenin düşüncesinde akışı yaşatır, ezberlenmiş düşüncelere silgi olurlar.
Çizimle karalamanın arasındaki fark ise çizimde aklı kullanmak diğerinde akma halini yaşamaktır. Çizimde de akma haline geçebilme şansımız vardır. Çizgisel akış, karalamada akmaya başladıktan sonra kolay yakalanır. Bilinen objeler düşünemeyeceğimiz şekilde tuvale akabilir. Karalamada haz süreç içindeki anı yaşamak olarak deneyimlenir. Yani haz sadece o ana aittir. Çizgi gibi sonuç odaklı değildir. Akışkan bir karalamanın kendisi canlı bir tablodur. Bu işleyiş, düşünce gücümüzle varoluşa yaptığımız doğal etkiye benzemektedir!..
www.leylasabah.com