Hep bir beklentimiz vardır, çocuklarımız, kendimiz, ailemiz için, hep güzel hayaller. Ve hayal kurmak da hücreleri gençleştirirmiş, ne kadar doğruysa. Hayal, sınırsız bir okyanus gibi, biraz da ruhumuza verdiği canlılık hoşumuza gidiyor sanki.
Yeni bir yıla girerken de çok kişinin hayali ve umudu, bir bilet alıp zengin olmak. Oh! Ne güzel, bir bilet al zengin ol.. Aklımız fikrimiz hep emek vermeden bir iki köşeyi dönmeye yöneldi.
Şu Aralık ayının soğuk günlerine rağmen, nereye baksak bir piyangocu ve önünde uzun kuyruklar. Peşpeşe sıralanmış insan yığınları. Hemen hepsinin gözlerinde bir ışıltı ve kulaklarında sanki aynı ses “Ya Çıkarsa!..”
…
Ben uzun yıllardır bilet almıyorum, bu yıl da almadım, pek alasım da yok hani.
Çevremdeki insanlara soruyorum ara sıra;
- Biletine büyük bir para çıksa ilk ne yapmak istersin?..
Hemen hemen herkesin ilk cevabı;
- Daha iyi bir ev alırım, miktar büyük olursa çocuklarıma da ev alırım..
Yani ille de ev almak!
Öncelik sırasında hep aynı şey “Ev alırım”, bazılarında da “daha iyi bir ev alırım” ya da “arabamı yenilerim” falan..
Oysa umutlar azaldıkça, hatta kısmen umutsuzluğa düşüldükçe, hayaller de küçülüyor ve o toz pembe renkler de grileşip gidiyor.
…
Ankara Kızılay Meydanı’nda meşhur bir piyango satıcısı var. Önünde yine onlarca kişinin sıralandığı bir kuyruk. Biraz heyecan, biraz merak ve gözlerde hep o ışıltı, “ya çıkarsa!..”
Buradan alınan biletlerin çoğuna para isabet ediyormuş. Sanki bir tesadüfi kazananı öne çıkartıp, abartıyorlar gibi.. Müşteri sayısı çoğalınca da tabii ki bu satışı artan bayiinin, sattığı biletlere isabet olasılığı da artıyor. Tıpkı, İstanbul'un o meşhur “piyangocu abla”sı gibi.. İnsanlar kerameti satıcıda sanıp, şu soğuk havalarda kuyrukta sıra bekliyorlar. Biletler parayla, evet ama hayal kurmak bedava.. Bir de 'umud garibin ekmeği' denilir ya.. Biraz da onun için sanırım; kulakları soğuktan kızara kızara, burunlarını çeke çeke yaşlısı-genci, bayı-bayanı bu kuyruklara katlanıyorlar.
…
Bazen şunu söylüyorum hep kendime, “bu piyango biletleri var ya, bu piyango biletleri; bu işlerden para kazanamayıp mutsuz olanların sırtından nemalanma aracı gibi sanki. Milyon kişi kaybediyor ve onların kaybettiği paralarla birkaç kişi de hayallerine kavuşuyor. Yani bir üzülenin parası bir gülene gidiyor.. Hayır gelir mi böyle paradan Allah aşkına?.. Aklım almıyor doğrusu..”
Oysa en güzeli "çalışarak, kendi emeğine dayanarak kazanılan paralar" değil mi?..
Hayallerimizi böyle alın terine dayalı kazançların yettiği kadar kursak, hem daha akılcı olmaz mı?..
"Ya çıkarsa" diye bir ses benim de kulağımda ama, ben yine vazgeçtim galiba, bu yılbaşı da piyango bileti almaktan..
...
Hayallerimizin sağlıkla, emek ve alın teriyle gerçekleşmesi dileğiyle.
Sevgiyle, saygıyla kalın..