İngiltere, 47 yıl önce katıldığı Avrupa Birliği'nden 31.01.2020 günü resmen ayrılmış oldu. Brüksel’de AB kurumlarındaki İngiltere bayrakları sırasıyla indirildi.
4 Yıl süren Brexit kararı sürecinde çok şeyler konuşuldu ve nihayet İngiliz Kraliyet Ailesinin istediği son gerçekleşti. Avrupa Birliği artık İngiltere’siz bir birlik olarak yoluna devam ediyor.
Bu olayın sıra dışı bir gelişme olduğu açıkça ortada idi. Tamam her ne kadar Avrupa Birliği içindeki Almanya, Fransa gibi ülkelerle el altından rekabet içinde olsa da, İngiltere’nin kendisini hem siyasi ve ticari hem de sosyal olarak AB’den soyutlaması ve bunu bizzat kendisinin istemesi özellikle dikkat çekiciydi.
Ben de (belki lüzumsuzluk fakat), Avrupa Birliği’nin başına ve birlik yapısına çok gürültülü bir şeyler geleceğini ve İngiltere’nin o akibetin içinde “müşterek olmak” istemediğini düşünüyordum; konu aklımın bir kenarında ve 31 Ocak’tan beri özellikle dış basından izlemeye devam ettim.
Bu arada Ortadoğu’da Türkiye, Mısır, Suriye, Irak, İran, Ürdün, Lübnan ve diğer ülkelerin üzerinde oynanan oyunların içerisinde, oyun kurucu en önemli, hatta en güçlü ülkenin; kimselere görünmeden hareket etmeyi her zaman becermiş olan İngiltere olduğunu zaten artık herkes biliyor.
Suriye’deki, Türkiye’nin de içine çekildiği büyük kargaşa ve çatışmaları izledikçe “Büyük Ortadoğu Projesi’nin, bölgedeki ülkeler sınırlarının yeniden çizilmesi aşamasına gelindi mi acaba..” diyordum. İngiltere’nin 1. Dünya Savaşı’ndan sonra Ortadoğu ve Kuzey Afrika’daki birçok ülke sınırlarını nasıl dizayn ettiğini, ellerinde cetvellerle masa üzerlerinde ülke haritalarını nasıl çizdiklerini okuyanlar biliyordur. Yani kısacası İngiltere bu konularda oldukça tecrübeli, acımasız ve üst düzeyde profesyoneldir.
Bu arada Lübnan Başbakanı Hassan Diyyab, 09 Mart günü 1,2 milyar dolarlık Eurobond borç ödemelerini yapamayacaklarını basına duyuyarak ülkesinin iflasını ilan etti.
Ve şahsen, ilgilenen çoğu insan gibi, “tamam işte operasyon başlıyor galiba” diye de izlemeyi sürdürdüm tabii ki. Yani tüm dikkatlerimiz Ortadoğu bölgesinde idi..
Ortadoğu’da bir şeyler olacak ve haritalar üzerinde büyük pastayı almak için İngiltere yine bir takım diplomatik ataklara girişecek diye izlerken ve halen “İngiltere bu Avrupa Birliği’nden boş yer ayrılmadı, elbette asıl amacı ortaya çıkacaktır” diye beklerken;
Başka bir bomba patladı gündemde ve “CORONAVİRÜS” diye bir illet musallat oldu dünyaya.. El an bu salgın virüsle ilgili önlemler konusunda biz dahil tüm dünya ülkeleri adeta bir biyolojik savaş seferberliği içerisinde..
Şimdi bu virüs Çin’den çıkmış, o ülkenin özellikle ticarette belini kırmış, dünya nüfusu azaltılacakmış, yok aşı bulup para vuracaklarmış falan ve bilmem ne hikayeler.. Herkes her şeyi söylüyor. Tüm dünya insanları adeta paranoyak çalkantılarla evlerine kapatılmış ve bu ankesiyete içinde ekranlardan ve sosyal medyadan duyurulacak her türlü kurgu ve gelişmeye hazır bir vaziyette. Dünyaca uysal ve çaresiz kuzular gibiyiz..
Yani aklımızda ne BOP, ne de Ortadoğu kaldı; ne Suriye, ne de Lübnan’ın iflası..
Bugün 24 Mart 2020;
Sadece İtalya'da Coronavirüs nedeniyle ölenlerin sayısı neredeyse Çin'de ölenlerin 2 katına çıkmış. Gün itibariyle Çin’de 3 bin 277 kişi iken; İtalya’da 6 bin 820, İspanya’da 2 bin 696 ve Fransa’da 1.100 kişi hayatını kaybetmiş. Hülasa korkunç gelişmeler. Örneğin Angela Merkel'i hiç bu kadar korkuyla bakan gözleriyle görmemiştim. Bireysel olarak kabuğuna çekildi ve evinde karantinada; belli ki O da çok korkuyor..
Dedikten sonra şimdi soruyorum:
“Bu Coronavirüs illeti böyle devam ederse, Avrupa Birliği’nin çatısı ne kadar dayanır ve birlik dağılır mı?..”
Yazımın başına dönerek yine soruyorum;
“İngiltere’nin AB’den ayrılmasının örtülü gerçeği nedir?..”
...
Bağışıklık sisteminizi güçlü tutun tamam; fakat dünyadaki olası siyasi gelişmelere de aklınızı diri tutun ve sağlıcakla kalın..
...