Bizim oralarda GÜZ bir başkadır,
Yeşiller sararır solar, maviler küser.
Günler, gül kurusunda kaybolur biter de,
Bir deli rüzgara sevdalanır yapraklar.
Sarhoş eder pekmez tadında esen yeller.
Gün döner, yıldızlar söner, bulutlar ağlar,
Hele o kuşlar, zavallılar, telaşlanırlar,
“Bir başka bahara…” diye kanat çırparlar da,
Sıra sıra gurbete çıkarlar.
Bizim oralarda KIŞ bir başkadır.
Hiç acımaz soğuklar, laf dinlemez ayaz.
Kar, bir yağmaya görsün, diz boyu yağar.
Köy odalarında hikayeler söylenir.
Derin çay yudumları böler sohbeti.
Kahkahalar siler buğulu camları.
Bir yanda, zangır zangır mırıldanır çeneler,
“Yozgat Sürmelisi” söyler yanık yürekler.
Şükür diler, teşbih çeker morarmış eller.
Bizim oralarda BAHAR bir başkadır.
Çeşit çeşit çiçekler, nakış nakış gülerler.
Bereket olur yağmur, “alimallah” eksilmez.
Damlalar, gün boyu boncuk boncuk süzülür.
Kuşlar öter, kuzu meler, pınar nazlı nazlı akar,
Sanki hep birlikte şarkı söylerler.
O, sevdalı çobanın yanık türkülerini,
Dağlar, yollar, yolcular dinler.
Gün yetmez, kaval sesi hiç bitmek bilmez…
Bizim oralarda YAZ bir başkadır.
Sıcaklar yakar da kavurur inan ki,
Gündüzleri gökyüzü mavi boncuk gibidir.
Hele gece, mor dağlar yıldızları sayar bir bir,
Bağda, bahçede tatlı bir telaş, hiç sorma...
Alın teri, yüreğe doğru süzülür gider.
Eldeki nasırlar, yüzdeki çizgilere sevdalıdır.
Çardakta oynar allanmış, pullanmış kızlar,
Sözleri cilveli, gözleri edalıdır…
İşte böyledir Bozok Yaylası’nda dört mevsim,
Her biri apayrı özelliğindedir.
Bilir misin, hep seni hatırlatırlar bana,
Her şey, senin büyülü güzelliğindedir.
..
Sen şimdi tablolarımda,
En şahane resimsin,
Hayallerimle süslü dünyamda,
İNAN, BİR BEŞİNCİ MEVSİMSİN..