Henüz bankamda işe başlayalı çok olmamıştı. Genel Müdürlük Personel Müdürlüğü biriminde çalışırken açılan ilk yetki sınavına girmiş ve sonuçlarını bekliyordum. Bir gün çok sevdiğimiz Müdürümüz olan Sayın Haluk Görgün beyin; "Şayan hanım, Sayın Genel Müdür beyin asistanlığı için kısa bir süreliğine makamda görev almak ister misiniz?.." diye sormasıyla başlayan bir süreçti benim makamdaki çalışma öyküm..
Tabi ki Müdürüm uygun görmüş makamda görev almamı; böylesine güzel bir görevi emir telakki ederek memnuniyetle yeni işimde görev aldım. Orada çalışmanın ayrıcalığı ayrı bir onur idi, bence ve tabii ki herkesçe de.. Bu göreve seçilmiş olmam memnuniyet verici, onore edici bir şeydi benim için.
Hiç unutmam, Genel Müdürümüz İsmet beyin makam odasının kapısını çaldığımı.. İçeri girdiğimde kendimi tanıtıp, "Personel Müdürlüğü tarafından görevlendirildim efendim, uygun görürseniz burada bir süreliğine görev alacağım" dediğimi..
O gün başladım ve kısa denilen bu süre uzadı da uzadı.
Genel Müdürüm, haftalar sonra bana, "buradan gitme, makamda çalışmaya devam et. Sen işlere hakim, medeni cesareti olan bir kızımızsın" diye emrettiğinden itibaren, ta ki Genel Müdürlük görevinin sonuna dek çalışmaya devam ettim.
Bu arada sınav sonucumda belli oldu ve kazanmış, ilk yetkimi almıştım.
Tabii ki Genel Müdürümüzün konukları hep tanınmış kişilerdi, ayrıca Yönetim Kurulu Üyeleri, Genel Müdür Yardımcıları, muhataplarımız hep bu insanlar. Ben gün geçtikçe kıdemli oldum. Artık Özel Kalemdeki Şayan hanım saygılı, seviyeli, düzgün çalışma ortamı nedeniyle bir de havalı mı havalı.. Makam bu; bankamızın varolan tüm şubelerinin, seksiyonlarının bağlı olduğu tek birim.
Bunları yazarken bir anı daha geldi aklıma.
Bir hafta sonu o dönemin Devlet Bakanı Sayın Kazım Oksay'ın kendi yazdığı bir kitabına son şeklini vermek ve basım haline getirmek için fazla mesai yapmamız gerekti. Ben hafta sonu olması nedeniyle o zaman henüz okula dahi gitmeyen minik kızımı da beraberimde götürmüştüm. Biz yazılarla uğraşırken kızım ve o dönem de makamda birlikte çalıştığım Ayten hanımın kızı Zeynep, Bakanın odasında Onun bulunmadığı bir saatte bebekleriyle evcilik oynamışlardı. Biz de arkadaşımla "Eeee.. hangi çocuğa kısmet olmuştur Bakan odasında oyun oynamak" diye keyiflenerek, "çocuklarımıza da gelecekte büyük görevler almak kısmet olsun, darısı bulaşsın" esprisiyle gülümsemiştik. Oldular da; iyi mevkiler, görevleri olan birer yetişkinler şimdi. Çok şükür..
Genel Müdürümüzün bankadan ayrılma isteği oluştuğunda, ben de artık bir Şube veya Seksiyon seçip gidecektim. Ya da kendi isteğimle kadrosunda olduğum Personel Müdürlüğüne dönecektim. Ardından zamanı geldikçe yetki kurs ve sınavlarımla yükselerek emekliliğime dek devam eden huzurlu bir çalışma hayatım oldu.
***
"Uzun süre asistanlığını yaptığım, özel kaleminde görev aldığım, birebir yıllarca çalıştığım değerli büyüğüm, Vakıfbank'ımızın Sayın Genel Müdürü İsmet Alver bey, hayatını kaybetmiş, çok üzgünüm. Sizi hep sevgi, saygı ve minnetle hatırlıyacağım; Cennet mekanınız olsun iyi insan.. Sevgili eşi Ayten hanıma, oğullarına ve kızı Ayşe'ye de sabır diliyorum.."
Bu notu da geçtiğimiz günlerde gözümden yaşlar düşerek yazdım. Ölüm gerçek ve bizler de kabul etmeye mecburuz. Hayatın bir parçası da ölüm, ne yazık ki..
***
13 Nisan 1954 yılında kurulmuş olan Türkiye Vakıflar Bankası; yıllarca severek çalıştığım iş yerim, ekmek kapım.
Bu yıl 65. Kuruluş Yıl Dönümü'ndeyiz.
Sevgili Bankam; sana minnettarım, iyi ki varsın ve hep de var olasın..
..
Sevgiyle ve saygıyla kalın.