Merhaba Sevgili Bursa Arena okurları..
Bazı yoğunluklar nedeniyle kısa bir süreliğine köşemde yazmaya ara vermiştim. Tekrar buradayım ve siz sevgili okurlarımızla beraberim.. Kısa bir süre de olsa, biraz aradan sonra konu bulmak da zorlanırım sanıyordum; oysa ki bu arada gözlemlediğim ne kadar konu varmış, şöyle bir etrafıma bakmam yetti bile..
Geçtiğimiz günlerde alışveriş yapmak adına, Ankara'da (yaşadığım şehir) büyük bir alışveriş merkezindeydim. Otomobilime açık otoparkta yer ararken dikkatimi çeken bir şey oldu; Engelliler için ayrılan park yerinin, engelli olmayanlar tarafından saygısızca işgal edildiğine şahit oldum.. Park görevlisine söyledim “farkındayız iki saattir sahibini bulamıyoruz hanımefendi..” diye yanıtladı.. Biraz da “ne olmuş ki sanki” der gibiydi..
Sadece AVM otoparklarında mı ?
Ve ben de ilk defa görmüyorum ki böyle bir sahneyi..
Semt içinde de yayalara ayrılan yollarda zemine monte edilmiş sarı şeritlerin üzerindeki minik girinti kısımların sökülüp atıldığını dahi gördüm..
Neymiş efendim; “dükkana ürün geldiğinde, araçtan dükkan içine taşırken, bu şeritler yüzünden zorlanıyorlarmış ve bunun için söküyorlarmış..” İşte böyle bir bahaneyi rahatlıkla dile getiren asıl “insanlık” engelli tipler de var bu toplumda..
Bir de yaya kaldırımlarında o bahsettiğim sarı şeritler üzerini de işgal etmek üzere, araçlarını çıkartıp park edenler var ki, akıl alacak gibi değil.. Bırakın medeniyeti “dinazor” desek yeridir herhalde..
Bedensel engeli olan kişiler; engellinin farkında, bilincinde ve engeliyle barışık, önce insan oldukları ve çevrelerine insanca davranan birer birey oldukları bir gerçek..
Engelliler çevrelerine böyle iken, hiç bir engeli olmayan insanların, engellilerin haklarına saygı duymamaları ise ne acı.. Gerçekte engelli olan bunlar bence; insanlık, vicdan, nezaket, ve saygı tanımayan, yani beyin - ahlak - düşünce ve davranış engelliler ..
Bir anlamda kendilerini engelsiz grubuna koyan, ancak;
"insan olmaya" engeli olan engelliler..
"canlılara saygı duymaya" engeli olan engelliler ...
Dünya hepimizin.. İnsan, hayvan, bitki... Yani tüm canlıların dünyası.
Ve herkesin birbirinin haklarına saygı duyması gereken bir dünya..
"İnsan olamamak" bence asıl engel.. Önce insan olmayı beceremeyen ise ne kendisine saygı duyar ne de çevresindekilere..
Yaya kaldırımı adını verdiğimiz yürüyüş yollarındaki o kalın sarı şeritler, görme engellilerin "Beyaz Baston" adı verilen çubuklarla, yönlerini rahat bularak ilerlemeleri amacıyla monte edilmiş yol aparatlarıdır.. Bunları söküp atanlar, aracını yaya kaldırımına çıkartıp bu sarı şeritler üzerine park edenler, otoparklarda ise engelli araçlarına ayrılan yerleri emrivaki işgal edenler, tüm bunların ötesinde toplu taşım araçlarında engelliler için ayrılan koltuklara gerine gerine oturanlar.. İşte bunların hepsi de asıl insan olamayan, vicdan engelliler değiller mi ?.. Bugün örneğin haksız yere işgal ettikleri engelli otopark yeri ve yaya kaldırımından söktükleri sarı şeritler, gerçekten bir gün onlara da lazım olabilir.. Bugün sağlıklı olsalar da gelecek için "aslında herkes birer engelli adayı değil mi ?.."
İşte bu gözlemlerim nedeniyle sesleniyorum o düşünce engellilere;
İki kez düşün; önce insan olmayı, insanca davranmayı dene ve vicdanının sesini dinle. "Bana bir şey olmaz" diyorsan, sevdiklerine de olabileceğini unutma ve ona göre davran..
Sevgili okuyucularım,
Sizleri seviyor, hepinize kazasız belasız günler diliyorum..