Biraz un, biraz su, tuz ile maya,
Edeple yoğur ki, taşıp tozmaya,
Yeteneğin varsa şiir yazmaya,
Şair sensin; kalem senin, el senin.
Aşk şarabı içer mestan olursun,
Divaneye döner, ‘us’tan olursun,
Dillerden düşmeyen destan olursun,
Mecnun sensin; Leyla senin, çöl senin.
Düşün bir, dünyaya gelmişiz niçin?
Arkasından koşma hevanın, hiçin,
Gerçek olmayacak hayaller için,
Hoca sensin; maya senin, göl senin.
Yusuf’u kuyuya atan kardeşler,
Arzulanan gibi gitmiyor işler,
Gecelerden sonra doğar güneşler,
Yunus sensin; balık senin, Nil senin.
O insan ki; merhamet yok, vicdan yok,
Komşusu aç yatar, ama kendi tok,
Sanma sakın bu dünyanın sonu yok,
Fani sensin; ecel senin, öl senin.
Zerre olsun bulaşırsan harama,
Bu dünyada sakın huzur arama,
Bir tarafta Hakk rızası var ama,
Güçlü sensin; makam senin, pul senin.
Zalime düşman ol, dost ol mazluma,
Deve kuşu gibi gömülme kuma,
Mum yak, karanlığa lanet okuma,
Yolcu sensin; rehber senin, yol senin.
O toprak ki, sadık yari Veysel’in,
Emek ver, çabala, tutuyor elin,
Semereyi almak ise emelin,
Çiftçi sensin; kürek senin, kol senin.
Ölsen bile Türkiye’mi terk etme,
Vatan-bayrak düşmanını affetme,
Hayvan olmak isteyene laf etme,
Nalbant sensin; çekiç senin, nal senin.
Söyledikçe sözün bitmez Bayraktar,
Sen sadece işin özünü aktar,
Her çeşit çiçekte bulunur nektar,
Arı sensin; petek senin, bal senin..
24.02.2023