Hep çocukluktan beri ‘büyüyünce ne olacaksın?’ sorusu ile karşılaşırız. Bu tür sorular zihnimizi ‘şu an bir hiçiz ve bir şey olmamız gerekmekte’ gibi temel bir düşünceye neden olarak, koşullandırır. Gelecekte doktor, mühendis, öğretmen vs. olmak; evlenmek - bir eş olmak, çocuk yapmak - ebeveyn olmak gerektiği vb. kalıplarla büyürüz. Yani zihnimizde, hep bir şey olmaya çabalamak gerektiğine dair bir koşullanma yaratılır.
Bu yüzden, günümüzde insanlar başarılı olmak için hayatı boyunca mücadele eder. Çünkü olmadığı bir şey olmaya çalışır ve bu da acıya neden olur. Dünyevi düzeyde başarmak demek, acı çekmek demektir. Başarılı olanlar bir başarıdan ötekine doğru koşar, çünkü başarının getirdiği mutluluk uzun sürmez, bir süre sonra değerini kaybeder. Buradaki asıl çekici gelen şey ‘çabalama’ halinin kendisidir. Hedef başarı değil, çabadır. İnsan sürekli çabalayarak acılardan kaçmaya ve sürekli çalışarak acıyı hissetmemeye çalışır.
"Olmadığı şey olma" hayalini gerçekleştiren kişi günümüz dünyasında başarılı sayılır. Yani dünyevi başarı, olmadığı şey olmaktır. Ama bu acılara neden olur.
Aslında ‘kim olduğunu bilmemek’ tüm acıların kökenidir.
Kim olduğunu bilmeyen insan, hep olduğundan farklı biri olmayı hayal eder ve bunu gerçekleştirmek için çabalar.
Oysa acılardan kurtulmanın tek yolu, insanın ebedi sevgi, haz, saadet dolu olan ebedi doğasını, kendi özünü hatırlamasıdır. Yani bütün acıların nedeni kendi özümüzü unutmaktır.
Eğer birey, haz dolu "ebedi öz doğası"nı hatırlarsa ve özüne merkezlenirse; kendisini bulup, kendisi olursa; acı ve zevk ikiliğini aşar ve hep mutlu olur. Artık mutlu olmak için "olmadığı şey olma"ya çalışmasına gerek kalmaz.
Bunun için çok etkili teknikler ve bilgiler içeren "Değişim Sanatı" insanlığa sunuluyor. Değişim sanatı bir simyadır; bireyi olmadığı bir şeyden olduğu şeye dönüştürür ve kişi artık asla acı çekmez. Değişim sanatının dönüştürücü bir gücü vardır.
Dünya Değişim Akademisi'nde uygulanan değişim teknikleriyle bir simya gerçekleşir ve insan kendini, özünü yani kim olduğunu keşfeder.
Böylece "Varoluşsal Başarı" devreye girer ve o hiçbir zaman acılara neden olmaz, asla değerini kaybetmez.