Ara, ara sizlerle resim okumaları yapmak istiyoruz.
Resim okumak; resimde ne var, ne görüyorum sorularını içermez. Daha çok, neyi, nasıl anlatmış, ne hissediyorum soruları aranır. Genelde eğitimlerle “ne hissediyorum” sorusu arkaya itilmektedir. Gözümüzle bildiğimiz yer ve kavramlarda yerimizde sayarız! Çünkü can gözü, anlamlandırmayı dar bir çemberde, aklın bilgisinde sıkıştırır.
Sevgili dostlar, bugün size Paul Klee'nin bir çalışmasını sunacağız.
Gözünüzü kapatın, aklı, soluğunuza odaklanaran uzaklaştırın ve bir anda resme bakın. İlk anda; Ne hissettiniz? Not ediniz. Çalışmaya uzun uzun bakıp “ne
hissettiriyor, ne anlatıyor” sorusunu uzun uzun yazınız. Tamam mı?
GELELİM BİZİM OKUMAMIZA !
Klee, ince çizgilerle portreyi kapatarak ince bir hava, sis tabakası yaratmıştır. Bu gözümüzün hareketini yavaşlatarak mekâna girmemizi zorlaştırır. Ayrıca zamanın akışını da o çizgilerle hissederiz. Herşey geçicidir.
Yaşlı adamın işine kuvvetle bağlı ve işinden başka bir şey düşünmediği de anlaşılır. Bu insanın bir şeyler planladığını fark ederiz. Parmakları kafasındaki fikirler gibi hızlı şekilde çalışmaktadır.
Yüz iki yönden çizilmiştir. Yüzün iki yönlü çizimi bize kafa ve bedenin de eller gibi hareket ettiğini fark ettirir. Bu kişinin “burnunun dikine” gittiğini, yan portrede analarız.
Kulağın ters çizilmesi ve yoğun çizgilerin kafanın arkasında kalması da başkalarının ne dediğine aldırmadığını gösterir. Geleceğe yönelmiştir.
Gözleri ışık yayan bir yaşlıdır. Çünkü sorgulamak ve keşiften zevk almaktadır. Bunu dudağın kıvrımından da çıkarabiliriz. Bu zevk, onu yaşından daha genç hissetmektedir.
Şimdi kendi notlarınıza bakınız.
Belki bizim hissetmediğimiz bir his yakalamış olabilirsiniz.
Teşekkürler..