Trende yanıma protokol giysili ve protokol selamıyla benim yaşlarda bir hanım oturdu. Bağdaş oturuşum, ev yemeğim ve bol giysim ile sanki onun dünyasından değildim. Naylon, renksiz ve dar giysilerle insanların düşünceleri gibi kendilerini nasıl da hapis ettiklerine şaşmışımdır hep.. Yemeğin üstüne şekerlememi de yapıp uyandım. Kulaklığımı taktım.
- Nerede oturuyorsunuz?
- Her yerde, diye yanıtladım, kulaklığı yeniden taktım.
- Her yerde ve hiç bir yerde.. diyerek gülümsedi.
Trene nereden bindiniz?
- Ankara'dan. Siz profesör müsünüz?
- Evet, siz de felsefeci, dedi ve gülümsedik.
- Hayır ressamım. Profesörleri gezici kütüphane olarak algılıyorum. Teori fazla, pratik az, ne dersiniz?
- Olabilir. Bakış açısına göre değişir.
- Hım, bakış açısı. Peki bakış açısı neye göre değişir?
Gülümsedi, sıkıntılı bir gülümseme sonu:
- Nasıl resimler yapıyorsunuz, doğa resimleri mi?
- Doğa resimlerini kimse yapamaz ki, o her an değişmekte çünkü. Ya da anlık fotoğraf çekip yapıyorlar, o da fotokopi sayılır.
- Ha, aklınıza geldiği gibi, planlamadan, ne rast gelirse mi?
- Biz ona, “akış” diyoruz, rast gelmek dileğimizdir. Akıl bildiği şeyi yapar, yenilik nasıl oluşacak? O sonsuz, evrensel zihin okyanusunda minicik, zavallı akıl küçük kaldığı gibi aynı zaman da engel de olmakta.
Bir sessizlik oluyor, sonra ben:
- Yaşamda neye önem verirsiniz?
- Aile ve çocuklarıma..
- Aile mi, çocuklar mı? Tırnağını bile var edemeyiz. Ve tüm çocuklar değerli.
- Ama onlar benim kanımdan, canımdan, sorumluyuz..
- Kan mı, toprakta sonlanacak bir sıvı! Sorumluyuz, evet de tüm insanlıktan. Mesela “güzelliğin çoğaltılması” grubu olarak sokakta insanlara resim yaptırıyoruz. “ben merkezli” değil, “biz merkezli” yaşamak amacıyla. Pardon yaşama amacınız nedir? Çocuk büyütmek mi?
Profesör, elinden oyuncağı alınmış çocuk hissiyle kem, küm yaptı. Anlamsızca gülümsedik.
- İki zıt, nasıl da yan yana gelmişiz, değil mi, dedim şaşırarak.
- Ama ben sizi anladım, siz de beni.
Başımı olumlayarak salladım, ayrılırken:
- İç ve dış yolumuz açık olsun, güle güle..
Yukarıda yanıtlamadığım soruya gelice: Bakış açısı neye göre değişir?
Bakış açısı, bilinçlendikçe genişler ve değişir.
Hepimize, açısız bakışlar dileriz..