YÜCE OLAN YÜCENİN İÇİNDE YAŞAR.
Budist öğretilerde öncelikle yaşamsal ve evrensel diye iki çeşit hiyerarşi işlenmektedir. Biz yatay ve dikey enerji olarak adlandırıyoruz. Evrimsel, yaşamsal hiyerarşi, doğanın en uygun şekilde akış sıralamasını açıklar. Bir örnek verirsek, sera sebzelerinin, zorlama ile üretildiğinden gerçek lezzetine ulaşamamasıdır.
Tekamülü ve evrenseli kapsayan hiyerarşi, sonsuzluk okyanusunda bir bütün olma, fikirlerinin yerlerine oturması, bütünle olabilme yolculuğudur. Hiyerarşi, bir zorlama değil evrenin yasasıdır. Yaşamı, Yüce bilince doğru değiştiren, sonsuzluğun kıyısına ulaştıran, bir ayağı yeryünde olan bir düzendir. İnsanların aynı özden geldiğini, kardeşliğini biliyoruz. Peki bu düşünceyi hangi dayanağa yaslayacağız? Son yıllarda en önemli dayanağımız tüm evrenin enerji olma bilgisidir. Yaşamın; gönül ve düşünce ile bütünleşme sonucu uyum sağladığı da gerçektir. Yolculuğumuzdaki kurallar; sürekli yenilenmek, keşif edici üretimler, her ne yapıyorsak bütünle beraber yapmak, nefis eğitimine önem vermek, kişisel güzelliğimizi ortaya çıkarmak. Gerçek güzellik, gönül gözü ile görülür, geleceğin gözü bizi çağırır, tüm yaratıcılık bu gayretlerle güçlenir. Yaratıcılık, var olan çeşmeyi fark etmek ve kullanmaktır. Yaşamın İlkesi, bütünsel (kozmik) enerjinin yayılması, yaratıcılığın onaylanmasıdır. Yaratıcılık eylemine, kişi fark etmesede breysel olarak katılır. Evren insanı bir alıcı ve verici olarak onaylar. Yüce ilkelerin yapılaşması ve bileşimi evrenin yansımasında görülür. İnsanın bunu farketmesi sonucunda bu enerjinin canlı olduğu ve kişiye yardımcı olduğu algılanır. Bu yaratılışa katılma enerjisi insanın kendini var etmesinden sonra görünür, şekillenir. Hiyerarşi güç, evrensel gelişmede kullanılır. Evrensel enerji bir şelale gibi akarken ancak bilinçle ona yön verebilir, kutsal güzelliğe ulaşabiliriz. Bilinç aydınlandıkça hiyerarşinin göstergeleri algılanır. O zaman boş şeylerle değil gerçek amaca uygun enerji akışı sağlanır ve bu çok zevkli, kolay sade bir akıştır.
Genişleyen bilincin güvencesi, duyarlılığı geliştirir. Ruh kendini evrene onaylattığını kavrayarak kendini bu hiyerarşiye artık bırakabilir. Hiçbir hareket gerginlik olmadan oluşamaz. Ama bu gerginliklerin gözlenmesi, doğallığının algılanması rahatlatıcıdır, uyumu kolaylaştırır. Yolculukta gururuna, öfkesine, hırsına kapılan kişilere, gidip yolda neden kaldıkları sorabiliriz!
Hiyerarşi, en yüce olanı yerine getirmeye yarayan bir zincirdir. Hiyerarşi canlı bir güçtür, enerji ile doygunlaşmış yasadır. Hiyerarşi kanununa göre evrensel her güç dünyada da fark edilmektedir. Bu silsile yasasının taşıyıcısı olduğumuzu farketmek ya da etmemek tercihimiz. Bakmadan görebilir, işitmeden duyabiliriz. Algılama gücü gelişebilir ve bu da kainatın bir yasasıdır. Yani ışığa yakın olan onu görebilir. Yaşamın kitabını okuyabilmek, tekamül sürecinin bilincinde olmak ne kadar güzeldir!
Kalbin gerçek duası, bilincimizin genişlemesidir.