Keşke
Yarın meçhul belki de dündüm Düşündüm düşündüm düşündüm
Üç kelime peş peşe saydım
“Pişmanım keşke yapmasaydım”
Arsızlık Tufanında
Yer gök sesini kesti Ilık bir rüzgâr esti
Annem sessiz çığlığım
Babam duâ nefesti
O Gün
Çobanlar köpekler bir de tacirler Çobanlığa âşık ol muhacirler
Sabırda doğarlar büyük fecirler
Ak kara bellolur hâk divanında
Mutlak
Zulüm tırmandıkça yıkılır putlar Âh vurdukça cemreleşir umutlar
Her derde devadır o büyük mizân
Öteler ötesi öbür taraf var
Allah’ım
Gün hezimet sokak nifak cürüm çok Rahmet sende sen Kerimsin sensin Hâk
Koru bizi Şeytanlaşmış inslerden
Senden başka el açacak kapı yok
Şuur
Pek civanmert paye çoktu Her dediği güya haktı
Hakikatten söz edince
Öfke geldi şuur gitti
Vicdan
Soğuk zemheride yanıyorum Beni kızdıranı kınıyorum
Vicdandır benim tek mutluluğum
Öfkemi abdestle yeniyorum
Nifak
Yalan kalbe zifttir kiri eksilmez Doğru yüce dağdır karı eksilmez
Afaki şeylerle kulu yermekle
Takvası bozulmaz nuru eksilmez
Ey İnsan
Çetrefilli yollarda, hakikatten bihaber Vicdanları ezerek nereye yürüyorsun
İnsan hiç ürpermez mi, ifrat tefrit kol kola
Gaflet hırs boğuşmalar; hüsrana varıyorsun
O Gün
Gasbedenler hakkı, şunu bilecek
Kaçış yoktur mutlak mizân gelecek
Kul hakkına şirâzeden çıkanlar
Dehşet günde tekrar tekrar ölecek