Eylül giderken aldı yanına
Hazana karıştırdı, sarı kuzumu
Acı duymasına dayanamadım
“Git bebeğim, korkma 
Özgürce koşacağın 
Sessiz ülkeye git
Bekle bizi orada…” dedim

Komut bekliyormuş, ah bilemedim
Anında bindi gitti rüzgarın eteğine
Ellerimle uğurladım kendi göğüne
Seslendim, ağladım, dönmedi geri
Toprak aldı, bağrına bastı yaşlı bedenini

Özlemlere bıraktım dilsiz kuzumu
Düşen ilk yapraklar kondu üstüne
Çiçeklerle süsledim, hep bahar olsun
Kokusu dört yanımda asılı hala
Ne yana dönsem izleri yeni
Kulağımda sesi, yüzümde nefesi
Sonsuzluk çağırdı, yorgun kuzumu

Sorsalar bana, nedir sevgi
Nedir sadakat 
Var mıdır gerçekte örneği
ŞANS’tı derim hiç düşünmeden

Onda gördüm, ondan öğrendim
Koşulsuz, saf sevmeyi
Ve yatırdım son yatağına
Örttüm şefkat işlemeli kalın yorganı

Yağmur yağıyor şimdi inceden
Can suyu veriyor güzel gözlüme
Üşümez, ıslanmaz, derin uykuda
Öperek uğurladım nazlı kuzumu..

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.