Bizim mahlenin kara belalısı dul Nermin
Rahmetli idris ağabey pek bi yemeyi içmeyi gezmeyi severdi
Haliyle aldığı maaşta bulut olurdu
Yenge Nermin çoğu kez isyan eder ağız kokusunu çekiyorum diye dert yanardı
Bir sonbahar sabahı idris ağabeyin kalbi tekledi
Bir kaç aylık emeklilik günleri gören ağabey dünyaya gözlerini kapattı..
Neriman yengemiz mutlu cenazede ağlayıp sızlayıp 'hayatımın aşkını kaybettim' dedi
Emekli maaşı çantasına koyan dul Nermin yengemiz
Tülbenti çıkardı saçlarını boyattı topuklu giyinmeye başladı
Hayatımın aşkını unutmayacağım diyerekten şiire edebiyata sanata kendini vurdu..
Yetmedi siyasete
Yetmedi yabancılaşan topluma evlilik üzerine koçluk gelenek görenek aşılama derdine düştü
Yıllar geçti bendeniz ev kirasını nasıl ödeyeceğim diye bir hayli dalgın yürürken bir kurna
Atla bebeğim,
Ben, dedi kara bela dul Nermin tanıdın mı ?
Tanıdım Nermin yenge dedim
Özür dilerim fakir durgunluğu var üzerimde
Gel şuraya oturalım biraz konuşalım dedi
Konuştuk....
İşleri iyiymiş .....