Türk’üm;
Yıllarca sömürüldüm
Koynumda nice kargalar büyüttüm
Gözümü oydular, kaybettim
Pişmanım yaptığıma ben, ne halt ettim…
Doğruyum;
Yalanım olmadı hiç
Olduysa da kendime söyledim.
Ok gibi dosdoğru oldum;
Kaldırıp yabana attılar,
Üstelik yok pahasına, dostuz diyerek sattılar…
Çalışkanım;
Beyhude çalıştım boşa yoruldum
Ha bire başkalarının heybesini doldurdum
Hıyanet çemberini taç diye başıma geçirdiler de;
Hala uyanmadım...
İlkem;
Küçüklerimi korudum
Büyüklerimi daima saydım
Yurdumu, milletimi kendimden çok sevdim.
Küçükleri sevgisiz büyüttüler
Büyükler menfaatine, çıkarına daldı
Höpürdettiler…
Yurdum ve Milletim için her şeyimi feda ettim
Vergimi kuruşuna kadar ödedim
Ulvî bir duyguyla askerliğe severek gittim;
Param da vardı ama bunu bir vatan borcu bildim.
“İstikbâl göklerdedir” dedi: ”ATAM” !..
Yükselin, ileri gidin demekti bu
Yükselttik en yüksek gökdelenleri
Yükselttik; çukurları, tümsekleri
Kıstık fazla konuşan sesleri
Tıktık içeriye sivilleri, neferleri.
Nasıl hissedersen kalbinde kendini
Sen o sun, tescille milliyetini !…
Bu vatan Ata’mızdan bize
Parçalanmaz bir hediye
Armağandır varlığım;
NE MUTLU TÜRK’ÜM DİYENE !...
4.10.2013