Kimse sunmamıştı ona hayatı
Hiç kimse de sulamamıştı
Serpilsin, büyüsün diye toprağını
Korumasız
Korunmasız
Dirençle kaldırdı başını
Gecenin keskin ayazına
Hırçın rüzgarlara boyun eğmedi
Güneşi karşıladı her gecenin sabahında
Toprağına tutundu sıkı sıkı
O azimle açmış kır çiçeğiydi..
Mutluydu kendince
Tanımadığı bilmediği hayatları düşünmüyordu
Ne bülbül vardı hayallerinde
Ne de yaşamak gülşen de.
Varsa yoksa kendi dünyasıydı düşündüğü
Varsa yoksa suya sevdası
Ama kırıldı bir gün
İncindi ta derinlerden
Yaşama olan direnci
……Suyun ihaneti ile
Büküldü boynu
Bıraktı kendini
Onu koparıp götürecek rüzgara..