Saçlarından bir tutam tel ekledim saçıma
Buram buram sen kokuyor
Rahatsız etmemek için korkarak attığım adımlar
Yine alışkanlıkla atılacak mı odanın kapısında
Kalan bir küpen geçecek elime
Belki bir kazağa sarılacağım avunmak için
Ben sensizliğe nasıl alışacağım
Kahvem yalnızlaşacak,
Değişir biliyorum sensiz ekmeğin tadı
Gelişini gözlediğim dış kapı
En çok sevdiğim yer olacak
Anlar kaldı elimde
Anlardan anı biriktirmek isterken
Onlar da telaşla harcanıyor
Bakamıyorum gözlerine
Gözlerim bulutlanmamak için kaçıyor
İçime dökülüyor gözyaşlarım
Zaman mutlu ayrılığa gebe
Sen göz kırparken umutlu geleceğe
Bende gurur ve hüzün el ele
Canımın canı güle güle