Çocukken babamı bir kavganın içinde gördüm.
Her gün hiç yorulmadan, aynı yerde hazırdı babam,
Onu silahsız, sadece elleriyle savaşırken gördüm
Karşısında büyük bir ordu, sanki babam korkusuzdu,
Kim bilir? Belki de korkulu...
Gariban, Allah'ın kulu, yorgun, argın ama tutkulu...
Benim babam bir devdi, dev çocuk, genç, yaşlı,
Çoğu zaman gülerdi, kimi zaman gözleri yaşlı,
Yorgun, yılgın, buğulu, ama tutkulu...
Benim babam baba adamdı, savaşçı,
Çocukları vardı, kadını, evi, barkı,
Mücadele ederdi döndürmek için çarkı...
Çocukken babamı bir kavganın içinde gördüm.
Bütün hayatı kavga ile geçmişti, baştan sona.
O bir devdi, seyrederken bayılırdım Ona.
Benim babam bir devdi, bir dev gibi devrildi.
Benim babam bir devdi, yarım kaldı kavgası,
Anladım ki ölünce bitermiş, babaların EKMEK KAVGASI...