Biraz ineyim dedim ruhumun derinlerine
Sanırsın el değmemiş arka bahçe
Ne çok şeyler birikmiş üst üste
Benden gelenler yetmezmiş gibi
Binlerce başkalarına ait duygusal atık.
Kalp kırıkları
Pişmanlıklar
Yalnızlık
Sitem
Öfke
Nefret
Korku
Yaşanmamış aşklar
Özlemler
Kayıplar
Ve
İhanetler.
Girdaplara kapılıyorum
Tam kurtulacakken
bir kara delik çekiyor içine
Sağanaklar derinden
yüzeyi delice ıslatıyor
Yıldırım ve şimşekler peşimde
Çıkmalıyım en tezinden
Bu savaş kendimle
Uzakta silik belirsiz
bir gökkuşağı.
Önce başkalarının yüklerinden kurtulmalıyım
Biliyorum
sevgi ve güzel dileklerimle sarmalayıp
ekledikçe uç uca
Kocaman bir uçurtma kuyruğu oluşuyor önümde
Uğurluyorum uzaklara birer birer
Ve
Her seferinde biraz daha yaklaşıyorum
gökkuşağına
Şimdi daha belirgin
Ruhum hala gelgitlerin tutsağı.
Biraz daha yük bırakmalıyım
En saf zamanlarımdaki küçük yaraları örtüyorum
öperek
Derinlerde acılarımı yakıyorum,
küllerim havada
Affediyorum
Sessizce
Gizliden
En zoru ihanetleri uğurlamak
Keskin bıçak
Amansız ağ
Dipsiz oyuk
Sanırım daha zaman var
Anka olup doğmaya.
Yine de gökkuşağını
morundan yakaladım
Derin bir sevinç çırpındı içimde
Güneşe çok yolum var biliyorum
Kelebek kanadıyla uçuyorum
renkten renge..