Atatürk'ü Hatıralarında Anlamak..

13 Haziran 2021, 00:05

100 Yıldır Bitmeye Sevgi

Atatürk’e hakaret niyetiyle söylenen çirkin sözler milletimizi üzmektedir. Haddini bilmeyen kişilerin haksız yere, iftiralara ederek suçlamalarını anlamakta zorlandığımız için sıkıntılar yaşıyoruz.

Hazmedemiyoruz çünkü, bu milletin ve memleketin mimari ve mühendisi olan Atatürk’e laf söylenmesine sessiz kalınmasını ahlak, vicdan, vefa adına sorgulanmasını ve hesap sorulmasını istiyoruz.

19 Mayıs günkü ve "Atatürk Kimdir?" dediğim köşe yazılarımda ATATÜRK’ü anlattım. Anlamakta ısrar edenlerin olduğunu bildiği için yüreklere ve vicdanlara dokunmak niyetiyle bu yazımda Atatürk’ü, anılarıyla anlatmak istiyorum.

Türk’ün atası, büyük Türk Atatürk’ü anlatmak için o kadar çok sebep var ki, her bir yönü anlatmakla bitmeyecek kadar geniş ve zengindir.

Atatürk’ü, bilindiği üzere, Türklüğüyle övündüğü, cumhuriyetin erdemleri, bağımsızlık, egemenlik vurguları; dil, tarih, sanat, spor, eğitim, sanayi, tarım vs gibi pek çok konudaki veciz sözleriyle anlamanız ve değerlendirmeniz mümkündür. Bu sözleriyle anlatmak istedikleri günümüze ışık tutacak kadar anlamlıdır.

Mesela, "Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur. Kudretsiz dimağlar, zayıf gözler hakikati kolay göremezler" sözleri, ve Türk’ü, Türkçülüğü övdüğü yüzlerce sözü bizlerin gurur kaynağı ve hayranlığımıza vesile olmaktadır..

Atatürk’ü anlamak ve anlatmak konusunda aciz olmamak gerekir. Atatürk ile ilgili anılar da çok anlamlıdır. Şu, iki anısında, "vatan" ve "millet" sevgisi ne de güzel anlatılmaktadır.

Atatürk, vatanını çok severdi: İngiliz Kralı Eduard, Türkiye’ye gelmiş. Sahilde, kayıktan inerken sarsılmış, düşerken eli toprağa değmiş. Atatürk, elini uzatıp kaldırmak istemiş. Kralın, mendili ile tozlanmış elini silmesine fırsat vermeden elinden tutarak, "majesteleri, verin elinizi, o, benim vatanımın toprağıdır, benim elimi kirletmez" demiş.

Atatürk, milletini çok severdi: Bir gün, yabancı devlet adamlarını Türkiye’ye davet etmiş. Akşam yemeği yenirken servis yapan garsonlardan birinin parmağı, tuttuğu tabaktaki yemeğe değecek gibi olmuş. Bunu gören Fransız delegesi tiksintiyle gülmüş. Durumu fark eden ve anlayan Atatürk, "beyefendi, ben bu millete her şeyi öğrettim de hizmetçilik yapmasını öğretemedim" demiş.

Atatürk’ü çok iyi tanımalıyız. Dünya siyasetinde, içinde bulunduğumuz "ezen düzen" sisteminde, ona, ne kadar çok ihtiyacımız olduğu bir gerçektir. Ozanın dediği gibi "sarı saçlım, mavi gözlüm nerdesin nerde" diye hep arıyoruz, eksikliğini hissediyoruz.

Atatürk’ün, kendisine sert sert bakan genç bir Yunan subayı dikkatini çekiyor. Yaverine, "sor, öğren bakalım" diyor. Yaver, Yunan subayına sorduktan sonra, "paşam, bu adam Çanakkale’de babasını öldürdüğünüzü söylüyor." dediğini iletiyor. Atatürk de, "babasının Çanakkale’de ne işi varmış, sor bakalım" diyor.

Ankara’nın, Ulus meydanını bilirsiniz. Ben de, ilkokulu Ankara’da okuduğum için çok iyi bilirim. Bu cadde çok geniştir. Atatürk, arkadaşlarıyla birlikte muhabbet masasında memleket meselelerini görüşmektedirler. Bir ara, iki mühendis yanına gelir. "efendim, yarın Ulus meydanına yol yapımına başlayacağız. Caddenin kaç metre genişliğinde olmasını istersiniz?" diye sormuşlar. Atatürk, kısa bir düşünme süresinden sonra başını kaldırarak "40 metre yapın" demiş. İki mühendis şaşırmışlar, birbirlerine bakmışlar, biri diğerinin kulağına, "sarhoş olmalı, ne dediğini bilmiyor, yarın yanına uğrarız, ayık kafayla sorarız" demişler. Ertesi gün, Atatürk, çalışma odasında iken yanına girmişler, aynı soruyu sormuşlar. Atatürk de, "ben, size, dün akşam, 40 metre olsun demiştim" demesi üzerine, caddenin 40 metre genişliğinde yapıldığı söylenmektedir. Bu anı, bugünkü şartlar düşünüldüğünde Atatürk’ün ileri görüşlü olmasına güzel bir örnektir.

Atatürk, Mayıs 1919 günü ayrıldığı İstanbul’a, 8 yıl sonra (1927) dönüş hazırlığı içindedir. Kütüphaneci Nuri Ulusu’ya yanında götürmek istediği kitapların listesini verir. Nuri Ulusu, o günler şöyle anlatmaktadır: “İstanbul seyahatine giderken istediği kitaplar o kadar fazlaydı ki, karton kutular buldurup kütüphaneye getirtmiştim. Tam içine kitapları doldurmak üzereyken Atatürk kütüphaneye geldi ve ne yaptığımı sordu. ’İstediğiniz kitapları karton kutulara aldırdım, onların içine koydurup trene naklettireceğim’ deyince, ’dur bekle biraz’, dedi. Kitap âdetine şöyle bir baktıktan sonra kütüphaneden çıktı, odasına gitti. Biraz sonra bir baktım, iki tane cephane sandığını muhafız alayı erleri getirip kütüphaneye koyuverdiler. Ne olduğunu anlamadım, bakıp dururken Atatürk içeri geldi, benim şaşkın şaşkın baktığımı görünce, ’ne o Nuri oğlum, şaşırdın değil mi? Şaşırma şaşırma, savaşta bunlarla cephane taşıdık, sen o zaman çocuktun, bilemezsin, bu sandıklar benim için çok önemlidir. Şimdi o savaş bitti, yeni bir savaşımız başlıyor. O da kültür ve sanat savaşımızdır . Bu da okumakla, kitapla olur; İşte şimdi cephane taşıdığımız o sandıklara kitaplarımı koy, bu sandıklarla taşınsın, cephanenin yerini artık kitaplar alsın’ dedi. Çok şaşırmıştım! Bu ne biçim bir kitap sevgisiydi, bu ne kadar güzel ulvi bir düşünceydi. O, zaten hiç birimizin, hiç kimsenin aklına, hayaline dahi gelemeyecek fikirleri üreten bir dahi idi” diyor..

Mustafa Kemal Atatürk’ün, belki de hayatında tek cevap veremediği kişi, Mersin’deki sakallı bir ihtiyardır. Atatürk’ün bu anısı da çok anlamlıdır. Atatürk, Mersin’e yaptığı seyahatlerden birinde, şehirde gördüğü büyük binaları işaret ederek “kimlerin” olduğunu sormuş. Ecnebilerin olduğu söylenince Atatürk biraz sinirlenmiş. “Onlar bu binaları yaparken ya siz neredeydiniz?” demiş. Toplananların içinden bir köylü, “biz mi nerede idik? Biz Yemen’de, Tuna boylarında, Balkanlar’da, Arnavutluk dağlarında, Kafkaslarda, Çanakkale’de, Sakarya’da savaşıyorduk paşam” diye cevap vermiş. Atatürk, bu anısını anlatırken: "hayatımda cevap veremediğim tek insan bu ak sakallı ihtiyar olmuştur" der.

O zamanlarda köşkümüz, villamız, görkemli binalarımız olmadı ama “vatan” gibi hür ve huzurlu yaşayacağımız kutsal yerimiz, yurdumuz, evimiz oldu. Bizlerin bu günleri yaşamamıza vesile olan başta Atatürk olmak üzere atalarımıza saygı, sevgi, minnet duygularımızla ve dualarımızla rahmet olsun...

SÖZÜN ÖZÜ: Dünyanın bile hayranlığını kazanarak pek çok ülkede heykelinin dikilmesi, adının verildiği yerlerin olması, BOZKURT demeleri, böyle bir kişinin büyük devlet adamı, önder, lider olmasının ifadesidir. ”Keşke Yunan işgal etseydi” diyenlere ve bunu destekleyenlere inat, "Bu memleket tarihte Türk’tü, bugün de Türk’tür ve ebediyen Türk olarak yaşayacaktır" sözü ile cevap niteliğindeki düşüncesi her şeyi anlatmaya yetmektedir. Ata’mızı anlıyoruz, aradığımızın da bilinmesini istiyoruz. Anlatacağız, çünkü unutmayacağız, unutturmayacağız...

Yorum Gönder 0
Facebook Yorumları 0

Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.