Yıkık değirmenlere döndüm
Ağaçlarımı kestiler
Suyumu kuruttular
Duvarımı taşımı
Kırdılar döktüler
Buğdaylarım sevincinden
Horon teptiler
Sanki ezilmekten kurtuldular!
Bir zamanlar coşkun suyum
Taşımı, toprağımı döverdi
Çuvallarım unla dolar
Eşeklerim hizmet ederdi
Kurdun kuşun bayramıydı o günler
Oynadı tohumun benliğiyle insanoğlu
Tohumda değişti, kendisi de değişti
Sevmeyi sevilmeyi terk etti
Kalktı eski lezzet sofralardan
Halt etti, pişman etti
Hepimizi perişan etti!
Şimdi sorsan, bütün kabahat;
Ya buğdayda, değirmende
Ya mayada, ya ekmeği pişirende
Ya da yemesini bilmeyende!..
6.3.2017