Toplum olarak günlük basit işler peşinde ki koşuşturmalar ve kafamızı, bedenimizi meşgul eden, gücümüzün yettiği veya yetmediği yığınla problemlerle uğraşmanın yanında, “hasta oluncaya kadar kıymetini bilmediğimiz” en büyük varlığımız olan, “sağlığımızın" nasıl tüketildiğini, elimizden nasıl kayıp gittiğini, "gelecek nesillerin" nasıl yok edildiğini, "corona virüs” gibi bir tek virüsle bile sağlık sektörüne nasıl "toplu müşteri kazandırıldığını" umursamıyor, fark etmiyor, görmüyoruz..
Temel argümanı “korkutmak” olan modern sağlık sistemi; insanları “ağır hastalıklarla ya da doğrudan ölümle korkutarak”, verilecek her türlü kimyasal ilaçları kullanmaya, yapılacak her türlü işlemi (çaresizlikten bütün riskleri en başından üzerinize alarak) kabullenmeye razı ederek; bir yandan sessiz sedasız hedefine ulaşıyor, bir yandan da “sağlık harcamaları adı altında devletleri sömürüyor.”
Sağlığımızı korumanın,
“başkalarının sorumluluğunda değil, öncelikle kendi sorumluluğumuzda” olduğunu, “başkalarının eline düştükten sonra hiç kimsenin hiçbir şey yapamayacağını,” sadece (çoğunluğu devletin cebinden) para harcayarak hastane koridorlarında (sürünerek) yok olacaklarını fark edip, “hasta olmamayı öğrenip, en azından gelecek nesillere faydalı oluruz” düşüncesiyle kaleme aldığım “Kanserle Savaşırken Öğrendiklerim” adlı kitabımı, “okumak için daha çok vaktimizin olduğu yasaklı günlerde,” isteyen herkesin PDF olarak “ücretsiz indirip okuması için” linkini paylaşıyorum.
https://umutagaci.com/wp-content/uploads/2020/09/KANSERLE-SAVASIRKEN-BASKI_2.pdf
Sağlık bilincimizin çoğalmasına katkısı olur umuduyla…