Yeni bir günü beklerken umutla
Gözlerime perde oldu karanlık
Sesler ürkütücü
Ölüm nefes kadar yakın
Ter boncuk-boncuk
Alnımızda!
Ama bu alın yazısı değil ki…
Beklemek;
Bir ses olsa idi beklenen
Umut verirdi yarınlara
Yarınları düşünecek
Zaman mı var
Herkes âmâ
Herkes kör
Gören, görünen yok ki
Zifiri karanlıkta!
Düşünce bile donmuş kalmış;
Akıllarda
Kolonlarda.
Kazma sesleri, kürek sesleri
Küt.. Küt...
Bağrışmalar
İsimler.. İsimler...
Çığlıklar...
Koşuşmalar..
Altımız mı üst
Üstümüz mü alt
Belli değil
Gece gündüze karışmış
Buz gibi hissedilen
Sadece korku
Alınlarda biriken!
Benim adım Yusuf
Köylü Yusuf
Bingöl Yaylasının çocuğu.
Çobandım köyümde
Buraya gelmeden önce.
Köy öğretmenim Veli
Sen okumalısın Yusuf! Dedi
Aldı beni bu yatılı okula getirdi
Okuyacaktım
Adam olacaktım
Namuslu bir adam
Sağlam bir adam.
Yıkılmayan binalar yapacaktım
Hortumcuların hortumunu kıracaktım.
Rüşvet çeşmesini kurutacaktım
Güller yetişecekti bataklıklarda
Bülbüller şakıyacaktı...
Bir de kavalımı çaldım mı
Yanık, yanık, üstüne-üstüne
Ama olmadı, olamadı
Beni hapsetti devletim buraya
Verdi ihaleleri
Hırsızlara
Hortumculara!..
Taş. Taş üstümdeki,
Çürük beton
Çıkamam ki buradan
Bir çıksam..
Bir okusam...
Var ya; bir adam olsam
Bak nasıl yapılırmış
Memleketimin binası
Nasıl kazanılırmış helâl kazanç
Nasıl yıkılmazmış depremde binalar
Bir, bir göstereceğim;
Bakanıma
Başbakanıma
Müdürüme
Müteahhidime
Kaymakamıma
Savcıma
Valime
Mebusanıma...
Madde madde kanunlarıma,
Sayfa sayfa kitaplarıma,
Ama çıkamam ki buradan
Üstümdeki çürük beton
Üstümdeki batma pislik
Üstümdeki yılların yüz karası haram kazanç!
Vurgun yapanlar, çalıp çırpanlar
Bizim de çaldılar çağla iken meyvemizi
Ayırdılar bizi, kopardılar;
Annemizden-Babamızdan
Tüm sevdiklerimizden
Vatanımızdan
Yarınlarımızdan!..
Ama bir çıkarsam bu zifiri karanlıktan
Bir çıkarsam…
Ateş olup yakacağım çıralarını!
Ya onların korkulu rüyası sağlam adam olacağım
Ya da nâlet edip onlara;
Gidip bâkire dağlarımda saf bir çoban olup
Kavalımı çalacağım...
..
"Depremde ölenlerin anısına!”
4.5.2003/Gaziemir-İzmir