Değerli Okuyucularım;
Toplumumuzca rahmet günleri olarak kabul edilen üç aylar ve kandil günlerinde, kimin hazırladığı bile belli olmayan “hazır mesajlarla yapılan kutlamalara karşı olduğum için” kendi adıma bu günün anısına dua niyetiyle bir şiirimi paylaşarak mübarek KADİR GECENİZİ kutlamak istiyorum…
...
BİZ SENDEN KORKARAK BÜYÜDÜK ALLAH’IM…
Yıl 1959 aylardan Temmuz,
Kur’an kursunun ilk gününde,
“İlk yanlışımda,
İlk cezamı aldım…”
Zorla da olsa
Önce 32 farzı bize
İslam diye öğrettiler…
Sonra bunları yapanları,
Cennetle sevindirip,
Yapmayanları,
Cehennemle korkuttular…
Yaşımız büyüdükçe farzlar
Ve yasaklar çoğaldı…
“Bizlere hep,
Senden korkmayı öğrettiler Allah’ım…”
Alim zannettiklerimiz,
Hiç düşünmediler ki…
Korkarak sevmek,
Korkarak bilmek,
Korkarak ibadet etmek,
Allah’ı sevdiği için değil de,
Cehennemden kurtulmak,
Cenneti kazanmak için uğraşan,
Tüccar gibi ibadet eden…
Sadece kar – zarar hesabı yapan,
Samimiyetsiz,
Cahil,
İçi başka,
Dışı başka…
Kaderci,
Tembel,
Huzursuz,
Mutsuz Müslümanları çoğalttı…
Kimimiz korkarak ibadet ettik,
Kimimiz korkarak günah işledik…
“Sorumluluk sahibi,
Aklını kullanmasını bilen,
Çalışkan,
Fedakar,
Güvenilir,
Dürüst,
İyilik yapan,
Salihat sahibi,
Güçlü,
Müslümanlar olmak yerine…”
Başımıza gelecek her şeyi “Kadere,”
Tembelliğimizi “Nasibe” bağlayarak,
Dünyanın en cahil,
En yoksul,
En zayıf toplumları haline gelip,
“Bir avuç Siyonist elinde
Oyuncak olduk…”
Kendi ellerimizle,
Dünyamızı cehenneme çevirip,
Düğünlerimizi bile,
Göz yaşlarımızla ıslattık…
Yaşımız çoğaldıkça,
Cezalar ve korkularımız da çoğaldı…
Ölüm yaklaştıkça
Kabir azabıyla başlayan cezalar,
Cehennemin en derin çukurlarında,
Son bulmaya başladı…
“Netice de pek çoğumuz,
Senin için sadece korku biriktirdik ALLAH’ım…”
Ahirette ki cehennem korkusuna,
Bizlere bahşettiğin,
Cennet gibi dünya da ki,
Sayısız nimetlerin pek çoğunu,
Kısmete bağlayarak,
Kendimizi uzak tutup,
Ömrümüzü heba ettik…
“Bizleri yanlış yönlendirerek,
Sonsuz rahmet ve mağfiretine sığınıp,
SENİ ölesiye sevmek yerine,
Sürekli ceza ve Cehennemle
Korkutanlar yüzünden,
Bizleri helak etme ALLAH’ım….”