Ne geceme ay doğdu ne de yıldızlar çıktı
Ne güle yağmur düştü ne de şimşekler çaktı
Beni terk edip gitti gözler ardından baktı
Bir yalnızlık türküsü içinde geçer hayat.
Çobanın kavalından düşen nağmeye benzer
İlikleri sökülmüş kopuk düğmeye benzer
Diken sarmış bir dalda güle değmeye benzer
Bir yalnızlık türküsü içinde geçer hayat.
Göğe yükselmiş dağlar aşırmıyor yolları
Rüzgar çıkar denizde devirir sandalları
Bülbül bekler kıyıda gülün açmaz dalları
Bir yalnızlık türküsü içinde geçer hayat.
Koca dağlar birleşmiş kavuşmuşlar taş taşa
Ceylanlar yavrusuna varırlar koşa koşa
Bir köşede kaldım ben derdim ile baş başa
Bir yalnızlık türküsü içinde geçer hayat.
Bülbüller figan eder solup giden gülüne
Hasret kaldım güzelin bir nefes bir yeline
Mızrabım dokundukça kırık sazın teline
Bir yalnızlık türküsü içinde geçer hayat.
Kurtulamazsın gönül alnındaki yazından
Goncayı sevemedim geçip giden yazından
Ne oğlundan fayda var ne de çifte kızından
Bir yalnızlık türküsü içinde geçer hayat.