Dinle can dinle,
Bir şeyler kabarıyorsa içinde,
Aynen ocakta kaynayan süt gibi,
Kabından taşacak biçimde,
Kaynatan ateşini söndürecek gibi,
Sonra,
Etrafını bir hava kaplayacak,
İnsanı zehirleyen gaz gibi,
Ama,
Nefsine hoş gelecek,
Zannedersin ki,
Herkes sana imrenecek,
Önünde herkes küçülecek,
Gözünde her şey küçülecek,
Diyeceksin ki;
-Ben bilirim,
Farkında mısın ?
Kibir olup bulutlardan baktığını,
Kendince yağmur olup aktığını,
Sonunda, sel olup çıktığını,
-Ben bilirim,
Kimsin lan, kimsin sen?
Sen de hasıl olmadın mı bir damla nutfeden,
Kurt musun, kuzu musun? belli değil sesinden,
Yokuşa akıtacaksan suyu,
Yok edeceksen içinden huşuyu,
Katledeceksen tevazuyu,
Diyeceksin ki;
-Ben bilirim,
Kıracaksan dost kalbini,
İnciteceksen sevdiğini,
Kaybedeceksen kimliğini,
Diyeceksin ki;
-Ben bilirim,
O zaman sadece şunu bil;
Kıçın yerde, burnun havada kibirden,
Hiç farkın yok, mezarlıktaki kabirden.